Η διάκριση αυτή δόθηκε στον Παύλουγια τις αναφορές στο έργο του σε μια δεκαετή περίοδο, από το 2002 ως το 2012.
Ο αναπληρωτής Πρύτανης στην Έρευνα και επικεφαλής διευθυντής έρευνας στο Fox School of Business, εντάχθηκε στη λίστα μαζί με περισσότερους από 3.000 ερευνητές σε 21 τομείς έρευνας, ανήκοντας έτσι στους ερευνητές με το μεγαλύτερο αριθμό αναφορών στον τομέα τους. Οι εργασίες του Παύλου κατέγραψαν περισσότερες από 13.000 αναφορές την τελευταία δεκαετία κι έγινε έτσι ένας από τους 95 ερευνητές στη λίστα της Thomson Reuters με τις υψηλότερες αναφορές στον τομέα των Οικονομικών και των Επιχειρήσεων.
«Θέλω να προωθώ τη νοοτροπία ότι σημαντικό δεν είναι μόνο να εκδώσεις την επιστημονική δουλειά σου, αλλά να την εκδώσεις σε αξιοσέβαστα και με κύρος επιστημονικά περιοδικά. Το να φτάσεις μέχρι εκεί δεν είναι εύκολη δουλειά. Αλλά προσπαθώ να κάνω το εξής: να φτάσω τη δουλειά μου στο επόμενο επίπεδο σε σημείο που κάποιος θα πει “αυτό είναι κάτι που οι άνθρωποι θα διαβάζουν και θα φέρνουν σαν (επιστημονικό)  παράδειγμα”», λέει ο Παύλου. «Κάνω έρευνα σαν κίνητρο για να ανακαλύπτω νέα πράγματα, αλλά είναι σπουδαία αναγνώριση όταν άλλοι βασίζονται στη δουλειά σου και αναφέρουν το έργο σου», λέει επίσης.
Ο Παύλου δήλωσε πως ανυπομονείη πιο πρόσφατη αναγνώρισή του από την Thomson Reuters να προσδώσει περισσότερο κύρος στο Fox School. Ένας από τους στόχους του, είπε, είναι να συνεχίσει να χτίζει την εξαιρετική φήμη του Fox μέσα από δημοσιευμένες επιστημονικές εργασίες των φοιτητών του, που θα έχουν μεγάλη επιρροή στον κλάδο τους.

Ο Πωλ έλαβε το Ph.D του στα Πληροφοριακά Συστήματα από το Πανεπιστήμιο Southern California το 2004. Μάλιστα είχε καταταγεί πρώτος στον κόσμο σε δημοσιεύσεις σε δύο κορυφαία περιοδικά σχετικά με συστήματα διαχείρισης πληροφοριών (MISQ και ISR) για την περίοδο 2010-2012. Το έργο του έχει αναφερθεί πάνω από 13.000 φορές από το Google Scholar. Ο Πωλ αναγνωρίστηκε από την Thomson Reuters σαν ένα από τα μεγαλύτερα επιστημονικά μυαλά παγκοσμίως με τεράστια επιρροή, βάσει των αναφορών στο έργο του στη δεκαετία 2002-2012.
Το έργο του έχει δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικάανάμεσα στα οποία ειναι τα MIS Quarterly (MISQ), Information Systems Research (ISR), Journal of Marketing, Journal of Management Information Systems (JMIS), Journal of the Association of Information Systems (JAIS), Journal of the Academy of Marketing Science (JAMS), και Decision Sciences. Η έρευνά του εστιάζει στη στρατηγική στο ηλεκτρονικό εμπόριο, στη στρατηγική στο κομμάτι του digital business και στην ανάπτυξη ερευνητικών μοντέλων.
Πηγή: ellines.com

Ίσως κάποιοι το θεωρήσουν τραβηγμένοαλλά για μένα είναι πλέον ξεκάθαρο πως για να καταλάβω ένα προϊόν θα πρέπει να γνωρίσω τον παραγωγό του, και επιμένω σε αυτό. Η διαδικασία παραγωγής, η επιλογή των υλικών, ο συνδυασμός τους, η συσκευασία, το μέγεθος, η ιστορία και ο τρόπος που την αφηγείται ο κάθε παραγωγός ως αποτέλεσμα της προσωπικότητας και της φιλοσοφίας του είναι οι επιλογές που το καθορίζουν.

Ένα δεύτερο στοιχείο είναι η κρίση που μαστίζει την Ελλάδατα τελευταία 6 χρόνια και που συνεχίζει να χαράζει βαθιά την πορεία αυτού του τόπου. Μελετώντας εντατικά την ελληνική παραγωγή στα χρόνια της κρίσης έχω έρθει πολλές φορές αντιμέτωπος με απλές, αλλά βαθύτατα κοινωνικές και συναισθηματικές ιστορίες σύνδεσης των ανθρώπων με την φύση. Πόσο έχει επηρεάσει την πρωτογενή παραγωγή και την μεταποίηση; Θα φανεί στα αμέσως επόμενα χρόνια. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως η Ελλάδα του 2015 είναι μια άλλη Ελλάδα. 

Για τους παραπάνω λόγους, παρακολουθώντας το Χρυσόμελοτους τελευταίους 6 μήνες θέλησα να γνωρίσω τους παραγωγούς του ώστε να καταλάβω που οφείλεται η συνεχώς ανοδική και επιτυχημένη πορεία αυτής της προσπάθειας.

Το Χρυσόμελο

Το Χρυσόμελο, δηλαδή ο Γιάννη Ταμπάρης και η Χρύσα Νικηφόρουπροέρχονται από την Μεσσηνία. Αυτό από μόνο του αποτελεί μια καλή βάση σε σχέση με τη γη και τα προϊόντα της καθώς η Μεσσηνιακή γη αποτελεί έναν από τους εύφορους παραδείσους της χώρας μας. Δεν αρκεί όμως αυτό. Απαιτείται προσωπικότητα και ένα ερέθισμα για να μπορέσει κάποιος στη βάση που διαθέτει να χτίσει και να προοδεύσει. Στην προκειμένη περίπτωση το ερέθισμα ήταν πριν από λίγα χρόνια η θητεία του Γιάννη και της Χρύσας δίπλα σε έναν μελισσοκόμο της Μεσσηνίας, όπου εκεί  έμαθαν και συνδέθηκαν με τις μέλισσες και το μέλι. Το ερέθισμα χρειαζόταν μια αφορμή και η αφορμή δόθηκε όταν καταργήθηκε η Δημοτική Αστυνομία στην οποία εργαζόταν ο Γιάννης. Τη στιγμή εκείνη, και εν μέσω της κρίσης, πάρθηκε μια απόφαση ζωής, όπως συνέβη και σε πολλές περιπτώσεις άλλων παραγωγών, που έμελλε να αλλάξει τις ζωές τους. Το Χρυσόμελο ιδρύθηκε το 2014 με μελισσοκομική βάση το Πλατύ Μεσσηνίας, λίγο έξω από την Καλαμάτα.

Τα προϊόντα

Από την Μεσσηνία τα μελίσσια ταξιδεύουν ολόκληρο τον χρόνο σε περιοχές που έχουν μελετηθεί έτσι ώστε να παράγουν το μέλι που επιθυμεί ο παραγωγός τους, την κατάλληλη εποχή και σε εξαιρετική ποιότητα. Έτσι, τα μελίσσια αφού ενισχυθούν, δηλαδή ο πληθυσμός αυξηθεί και δυναμώσει τρυγώντας τα άνθη της περιοχής,  χωρίζονται σε ομάδες.

Μια ομάδα θα ταξιδέψει στο Άργος για να τρυγήσει τέλος της Άνοιξης τα άνθη πορτοκαλιάς που απλόχερα βρίσκονται στην περιοχή. Από εκεί θα συγκομισθεί το αρωματικό μέλι πορτοκαλιάς, ένα από τα χαρακτηριστικά προϊόντα του Χρυσόμελου.

Μια άλλη ομάδα θα ανηφορίσει προς την ορεινή Ναυπακτία όπου οι μέλισσες θα τρυγήσουν ένα δάσος αιωνόβιων δέντρων για να αποδώσουν το βαρύ αλλά θρεπτικότατο και χαρακτηριστικό μέλι βελανιδιάς. Μελίσσια επίσης θα ταξιδέψουν στην Χαλκιδική για την ερείκη αλλά και στην Εύβοια για την ασφάκα, με την μεγάλη νεκταροέκκριση, που θα δώσουν αρωματικά μέλια όπως είναι επίσης το θυμαρίσιο αλλά και το μέλι ανθέων.

Το χρυσόμελο όμως δεν σταματά εκεί. Αναζητώντας συνεχώς νέα προϊόντα συνεργάζεται με άλλους Έλληνες παραγωγούς με σκοπό τον πειραματισμό και την καινοτομία. Ένα από τα πιο ιδιαίτερα μέλια είναι αυτό με μύρτιλο όπου καρποί  βυθίζονται στο μέλι και μέσω της διαδικασίας εκχύλισης το μέλι αποκτά συμπληρωματικά αρώματα και στοιχεία. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και το μέλι με αμύγδαλο μια ακόμη καινοτομία του Χρυσόμελο.

Το μέλι ως τροφή

Το μέλι υπήρξε ένα από τα πιο γνωστά συστατικά της ελληνικής διατροφήςήδη από την αρχαιότητα, καθώς οι αρχαίοι μας πρόγονοι το συνέδεσαν με το νέκταρ και την αμβροσία, την τροφή των Θεών. Το χρησιμοποιούσαν σχεδόν παντού ανακατεύοντας το με κρασί ή ξύδι ή ακόμη και σκέτο συνοδεία ξηρών καρπών και φρούτων, σε ψωμιά και πίτες. Εκτιμούσαν τις θεραπευτικές του ικανότητες και του απέδιδαν συμβολισμούς για τη μακροζωία, την αφθονία και τον πλούτο.

Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες μελιού: το μέλι ανθέων και το μέλι μελιτωμάτων δηλαδή το μέλι που προέρχεται από δασικά φυτά και κωνοφόρα δέντρα. Από όλες τις κατηγορίες το θυμαρίσιο μέλι, που θεωρείται το καλύτερο, έχει απαλή γεύση και ευωδιαστό άρωμα, ενώ εξίσου σημαντικό είναι το μέλι από πεύκο και έλατο με έντονη γεύση και δυνατά αρώματα. Μέλι επίσης παράγεται από εσπεριδοειδή, καστανιά και κουμαριά, ενώ ειδική μνεία θα πρέπει να κάνουμε στο ρείκι, και ειδικά στη φθινοπωρινή ερείκη, το κατεξοχήν μελισσοκομικό φυτό του Σεπτεμβρίου που δίνει εξαιρετικό και μυρωδάτο μέλι.  Η σημασία του μελιού λοιπόν είναι κάτι παραπάνω από προφανής για τη χώρα μας ενώ σε πολλά μέρη της Ελλάδας παράγεται σήμερα μέλι εξαιρετικής ποιότητας, ανάλογα με την εποχή και τον τόπο.

Ο παραγωγός

Το Χρυσόμελο είναι μια «αληθινή» ελληνική εταιρεία με ανθρώπους  που αγαπούν τη δουλειά τους. Αποφάσισαν να κάνουν αυτό που τους γεμίζει και να το κάνουν καλά. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της συζήτησής μου με τον Γιάννη ήταν η στιγμή που μου εκμυστηρεύτηκε πως «αν και δουλεύω περισσότερο από πριν τώρα νιώθω πως δεν δουλεύω». Συγκρατήστε αυτή τη φράση γιατί περικλείει μέσα της αγάπη, ολοκλήρωση και ευτυχία, ουσιαστικά ζητούμενα στην εποχή μας.

Η Χρύσα δάνεισε το όνομά της στον διακριτικό τίτλο και μαζί με τον Γιάννηπασχίζουν να αποδείξουν πως το μέλι είναι χρυσός. Και δεν μιλάμε με οικονομικούς όρους αλλά με όρους παραγωγής και θρεπτικής αξίας. Αν και πρόκειται για μια εταιρεία ενός μόλις έτους οι επιδόσεις είναι συντριπτικές. Διάθεση σε ολόκληρη την Ελλάδα και εξαγωγές από τον πρώτο κιόλας χρόνο σε Γερμανία, Αγγλία, Σουηδία, Κύπρο, Νέα Υόρκη, Σλοβενία, Αυστρία ενώ έπεται συνέχεια.

Ο δρόμος είναι μακρύς και σίγουρα υπάρχουν αρκετά σημείαπου δέχονται βελτίωση, εντούτοις, η συνεργασία με επαγγελματίες του χώρου της γαστρονομίας για τη δημιουργία νέων προϊόντων μελιού είναι καθοδόν και ήδη πραγματοποιείται. Ταυτόχρονα Ο Γιάννης και η Χρύσα έβαλαν από τώρα τις βάσεις για την «διάδοχη» κατάσταση, σε καμιά εικοσαριά χρόνια, με αγάπη για το Χρυσόμελο τους.   

ΠΗΓΗ: fnl-guide.com

Και πως το σκέφθηκε αυτό ο 18χρονος Βαλεντίνος Τζέκας,ο οποίος φέτος μπήκε στο Πανεπιστήμιο στην πληροφορική Κέρκυρας;

Από… ανάγκη του ίδιου και των συνομήλικων, που, όπως λέει,το καλοκαίρι όταν τέλειωσαν οι πανελλήνιες, πήγαιναν με το τρένο από τη Λάρισα στον Πλαταμώνα για μπάνιο. Και κει υπάρχουν δυο «στέκια» που συνήθως συχνάζουν, οπότε αντί να τηλεφωνεί ή να στέλνει μηνύματα, προκειμένου να βρεθούν επινόησε μέσα στο καλοκαίρι το σύστημα «Near - Check Who's Nearby» το οποίο τώρα βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο δοκιμών, ώστε στο επόμενο χρονικό διάστημα να τεθεί σε κυκλοφορία. «Το έκανα γιατί πλέον όλοι στην ηλικία μου ή θα είναι online ή θα βγαίνουν βόλτες. Ας βρισκόμαστε λοιπόν χωρίς κόπο» δηλώνει.

Αυτοδίδακτος ασχολείται με την πληροφορικήαπό τα δώδεκα του χρόνια και όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ «δεν μπορώ να φανταστώ στην ζωή μου να κάνω τίποτε άλλο».

«Με το 'Near'μπορείς να δεις στον χάρτη ποιος βρίσκεται κοντά σου σε μια απόσταση 1,5...3... αλλά και 5 χιλιομέτρων για πιο μεγάλες πόλεις» όπως αναφέρει αλλά μπορεί να έχει και χρήση «χάρτη» με την έννοια ότι σε περίπτωση που βρεθεί ο χρήστης σε περιοχή που δεν γνωρίζει μπορεί να πάρει οδηγίες μέσω των χαρτών της google.

Πάντως πριν ακόμη κυκλοφορήσει η εφαρμογή αυτή,με την γνωστοποίηση της, αυτή έχει ήδη προκαλέσει το ενδιαφέρον επενδυτών και επιχειρηματιών αλλά και πολλών νεαρών σε ηλικία ατόμων. Είναι χαρακτηριστικό με τον Βαλεντίνο, επικοινώνησαν παιδιά ακόμη και από το ελληνικό λύκειο στις Βρυξέλλες που περιμένουν ανυπόμονα τη νέα εφαρμογή.

Τα βραβεία «Made in Greece» είναι η εξωτερίκευση της ανάγκης να «αναδείξουμε»τη σημαντικότητα της βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής για την αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας και η απάντηση των ανθρώπων του ελληνικού μάρκετινγκ στις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας που σήμερα περισσότερο από ποτέ πριν έχει εναποθέσει την ελπίδα της εξόδου από την κρίση στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Τα βραβεία απευθύνονται στο σύνολο των επιχειρήσεων και οργανισμών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και για τις οποίες η ποιότητα, η καινοτομία, η εξωστρέφεια και η δύναμη των σημάτων της (brands) πρωτοστατούν στην ανάπτυξη και στην ευημερία τους. Η πρώτη διοργάνωση πραγματοποιήθηκε το 2013 και αναδείχθηκαν 7 νικητές από 122 υποψηφιότητες που προέκυψαν συνολικά από 85 επιχειρήσεις, οργανισμούς και συνεταιρισμούς.

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Μάρκετινγκ Καθηγητής & Αναπληρωτής Πρόεδρος του Συμβουλίου του ΟΠΑ Γιώργος Αυλωνίτης, υπογράμμισε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν εταιρίες που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό με επιτυχία αλλά αυτές είναι ελάχιστες και για το λόγο αυτά τα βραβεία «Made in Greece», έχουν θεσπίσει και βραβεία εξαγωγικής αριστείας. «Το πιο δύσκολο πράγμα για μια επιχείρηση είναι να πουλήσει αυτά που παράγει σημειώνει ο κ. Αυλωνίτης τονίζοντας ότι αυτό στην Ελλάδα, οι επιχειρήσεις δεν το έχουν συνειδητοποιήσει».

Για την φετεινή χρονιά οι κατηγορίες των βραβείωνπου τελούν υπό την αιγίδα του Υπουργείου Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας & Τουρισμού καθορίζονται ως εξής:

- Βραβείο Επώνυμου Ελληνικού Προϊόντος

- Βραβείο Καινοτόμου Προϊόντος

- Βραβείο Εξαγωγικής Αριστείας

- Βραβείο Βιομηχανικής Αριστείας

- Βραβείο Αγροτικής Αριστείας

- Βραβείο Τεχνολογικής Αριστείας

- Βραβείο Επιχειρηματικής Αριστείας

- Βραβείο Νεοφυούς Παραγωγικής Αριστείας

Πρόκειται για μια συλλογή που παίρνει έμπνευση από τις ρίζες του. Οι γωνιές της Αθήνας, η μοντέρνα αρχιτεκτονική, το κυκλαδίτικο φως ήταν μόνο κάποια από τα ελληνικά στοιχεία που έδωσαν το έναυσμα στον Γιάννη Σεργάκη να δημιουργήσει την συλλογή Commitment. Η Αθήνα άλλωστε βρίσκεται στο αίμα του και με αυτή την συλλογή κατάφερε να την ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Από το Παρίσι (Le Bon Marché, White Bird, Montaigne Market, Oradena) μέχρι το Τόκιο (Barneys, Land of Tomorrow, DesignWorks/Abahouse), από το Χονγκ Κονγκ (Lane Crawford) μέχρι την Καλιφόρνια (Angela) και από το Λονδίνο (Mouki Mou), μέχρι το Ντάλας (Ylang 23), το Ντουμπάι (Comptoir 102), το Σαν Τροπέ (Julian Joailliers), την Βηρυτό (Koukjian Jewellers), την Λισαβόνα (Elements) και το Τορόντο (Kavut). 

Στα πλαίσια της Εβδομάδας Μόδας της Νέας Υόρκης, το εμβληματικό Bergdorf Goodman, το κατάστημα που από το 1901 συνεργάζεται με τους κορυφαίους οίκους μόδας συν-διαμορφώνοντας τις τάσεις στη σύγχρονη υψηλή αισθητική, είχε τη βιτρίνα της 5th avenue διακοσμημένη με σχέδια κοσμημάτων της συλλογής Commitment, σηματοδοτώντας με αυτό τον τρόπο τη συνεργασία με τη Yannis Sergakis Adornments, που πρόσφατα λανσαρίστηκε. 

Παράλληλα, έχει ήδη προγραμματίσει τη συμμετοχή της στην Παριζιάνικη Εβδομάδα Μόδας, ενώ σε λίγες ημέρες αναμένεται να συμμετάσχει και σε εκθέσεις διεθνούς βεληνεκούς όπως το Basel Show και η Couture στο Las Vegas.

Έχοντας σημαντική απήχηση στο διεθνές κοινό, όλα δείχνουν πως η Yannis Sergakis Adornments έχει ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της ελληνικής κοσμηματοποιίας,

Περισσότερες πληροφορίες στο yannissergakis.com

Η ίδια άλλωστε είχε στο παρελθόν υπάρξει μοντέλο,κάτι που την ώθησε προς αυτή την κατεύθυνση. Θα έλεγε κανείς πως τα ρούχα που δημιουργεί παίρνουν μια αντισυμβατική υπόσταση καθώς στις συλλογές της θα ανακαλύψει κανείς πολύχρωμες, oversized γούνες, jackets γεμάτα μακριά κρόσσια αλλά και γιγαντιαίες παγιέτες.

Η ίδια παραδέχεται πως οι χειροποίητες δημιουργίεςτης είναι αποτέλεσμα μιας αφηρημένης διαδικασίας, σε μια προσπάθειά της να “αδειάσει” μπροστά της υλικά και χρώματα που η ίδια έχει συλλέξει και τα οποία στην συνέχεια συνδυάζει με πολλούς, διαφορετικούς τρόπους προκειμένου να καταλήξει στην τελική συλλογή. 

*Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την σελίδα της στοfacebook

Το όλο εγχείρημα, εδώ και τέσσερα χρόνια, λαμβάνει χώρα στο "EnTechnon"που είναι το τμήμα Επιχειρηματικότητας, Διαχείρισης Τεχνολογίας και Καινοτομίας του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καρλσρούης (ΚΙΤ), του οποίου εμπνευστής, ιδρυτής και διευθυντής είναι ο Έλληνας καθηγητής Ορέστης Τερζίδης. Ο ίδιος εξηγεί αποκλειστικά στην "Η": "Το όνομα EnTechnon έχει σαφή αναφορά στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία όπου υπήρχε διαχωρισμός του κόσμου σε φυσικό και σε έντεχνο, έτσι όταν το 2011 με κάλεσαν στο ΚΙΤ είχα ήδη καταλήξει σε αυτό.

Οι συνάδελφοί μου βέβαια δεν αντιλαμβάνονται με την πρώτη τη σημειολογία, όταν όμως τους το εξηγώ εκπλήσσονται και χαίρονται". Ο καθηγητής μέσα από το συγκεκριμένο πανεπιστημιακό τμήμα παρέχει την απαραίτητη τεχνογνωσία (από κοινού με τους εταίρους στο ΚΙΤ) που συμβάλλει στο να μετατραπούν οι νέες τεχνολογικές και οι επιχειρηματικές δυνατότητες σε καινοτόμες πρακτικές μέσω της επιχειρηματικότητας. Αυτή η τεχνογνωσία σε πρώτο στάδιο τεκμηριώνεται επιστημονικά και στη συνέχεια εφαρμόζεται στην επιχειρηματική πρακτική.

"Η καινοτομία δεν είναι αυτή καθεαυτή ο στόχος. Ο στόχος είναι η δημιουργία αξίας για ανθρώπινες ανάγκες. Ο κύριος παράγοντας σήμερα είναι να βρεις το πρωτότυπο, αυτό που θα σε καταστήσει περιζήτητο στο χώρο και θα προσφέρει πραγματική αξία στους πελάτες σου, το οποίο μπορεί να είναι απλά και μια λεπτομέρεια. Η καινοτομία διδάσκεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που διδάσκεται και μια τέχνη ή μια επιστήμη και ακριβώς όπως σε αυτές χρειάζεται και το ταλέντο.
Ταλέντο να σκέφτεσαι, να "γεννάς"ιδέες, να τις τοποθετείς σε ένα σωστό πλαίσιο και κατόπιν μέσω της εκπαίδευσης που λαμβάνεις να μπορείς να τις υποστηρίξεις με δημιουργικό τρόπο. Ιδέες και πολλή δουλειά - ο ιδρώτας και η έμπνευση στην αναλογία που έδινε ο Αϊνστάιν, 99% προς 1%. ", συμπληρώνει ο Ορέστης Τερζίδης.

Ο επιτυχημένος συνδυασμός μιας νέας ιδέας με μια διαγνωσμένη ανάγκη που υπάρχει στην αγορά είναι ο ορισμός της καινοτομίας και σύμφωνα με τους ειδικούς, η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας μέσω της καινοτομίας είναι ο μονόδρομος που οδηγεί στη διασφάλιση της επιχειρηματικής επιβίωσης και στη δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών για την εν γένει ανάκαμψη της οικονομίας.

Όλη η συνέχεια εδώ - imerisia.gr

Το Βυζάντιο, ήταν μια περίοδος όπου η φήμη του αυγοτάραχου εξαπλώθηκε και εκτινάχθηκε, καθώς υπήρξε η πρώτη τέτοιας έκτασης καλά οργανωμένη -από άποψη δομών- αυτοκρατορία, στην οποία το πιο υψηλής εκτίμησης δώρο για την εξασφάλιση εύνοιας από τους κρατικούς αξιωματούχους, υπήρξε το αυγοτάραχο (ένα προϊόν που ούτως ή άλλως στην αρχαιότητα θεωρείτο ότι και το χαβιάρι).

Η οικογένεια Τρικαλινού συλλέγει και κατασκευάζει το αυγοτάραχο από το 1856.“Το 1997, ανέλαβα την ηγεσία της οικογενειακής επιχείρησης επιφορτισμένος με την επιτακτική ανάγκη εκσυγχρονισμού της. Ένα εγχείρημα ιδιαίτερα απαιτητικό, δαπανηρό, όσο και τολμηρό αλλά και απαραίτητο, προκειμένου η οικογενειακή επιχείρηση να καταφέρει να παραμείνει ανταγωνιστική στην εσωτερική αγορά, αλλά και να μπορέσει να χτίσει τη μάρκα της στις διεθνείς αγορές. Τα ζητήματα αυτά και οι ενέργειες που τα συνόδευαν, δεν είχαν έως τότε τεθεί, οπότε χρειάστηκε μια προσεκτική μελέτη και μια πορεία 18 χρόνων, ώστε να οραματιστούμε, να σχεδιάσουμε και τελικά να εφαρμόσουμε αυτές της αλλαγές, που το πέρασμα στη νέα εποχή απαιτούσε…Αποφάσισα τη συλλογή όλων των παραγωγικών διαδικασιών του αυγοτάραχου σε μια ενοποιημένη και απόλυτα ελεγχόμενη από συνθήκες υγιεινής μονάδα, κάτι που ως τότε δεν είχε συμβεί ποτέ, καθώς τα αυγοτάραχα παραδοσιακά παράγονταν στα διβάρια της λιμνοθάλασσας. Κάνοντας μια σειρά από οργανοληπτικούς ελέγχους, διαπίστωσα ότι τα αυγά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και κινδυνεύουν από μια σειρά επιμολύνσεων και μικροβίων, παραγόμενα σε χώρους χωρίς υγιεινή και ασφάλεια. Έδωσα σημαντική προσοχή στις επενδύσεις για την διασφάλιση της ποιότητας, έχοντας ήδη πιστοποιήσει το σύστημα ποιότητας και το σύστημα διαχείρισης ασφάλειας των τροφίμων σύμφωνα με το πρότυπο ISO”. 
Ο Ζαφείρης Τρικαλινός συνεργάστηκε με αναγνωρισμένα εκπαιδευτικάκαι ερευνητικά ιδρύματα, όπως το Χαροκόπειο του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Ινστιτούτο Παστέρ και συνεχίζει να επενδύει σημαντικά ποσά για την έρευνα και μελέτη των ιδιοτήτων του αυγοτάραχου στην ανθρώπινη υγεία και γεύση.  Αποτέλεσμα αυτής της αγάπης και αφοσίωσης ήταν η μετατροπή της παραδοσιακής επιχείρησης σε ισχυρό brand και η εισαγωγή των προϊόντων της Trikalinos Premium Grey Mullet Bottarga, στους διασημότερους εμπορικούς οίκους και στις πιο δημιουργικές επαγγελματικές κουζίνες του πλανήτη. Οι εγχώριες και διεθνείς βραβεύσεις τόσο για την ανώτερη γεύση και ποιότητα των προϊόντων του όσο και για την καινοτομία και τις καλαίσθητες συσκευασίες (Βραβεία Gourmet Ελλάδας, ITQI Superior Taste Award, Sial D’Or, Pentawards 2009, Pentawards 2014, Καλύτερη Συσκευασία- Χρυσό Βραβείο Φεστιβάλ Ελλαδα-Γιορτή-Γεύσεις 2013 και 2014) είναι κι αυτές μια ηθική επιβράβευση για όλες τις προσπάθειες που σημάδεψαν την προεδρεία του Ζαφείρη στην οικογενειακή επιχείρηση. 

“Το 2009 συμμετείχαμε σε διεθνή έκθεση,στην οποία ο Ferran Adria ήταν ο τιμώμενος προσκεκλημένος. Επισκέφτηκε το περίπτερό μας ο sous-chef του, ο οποίος δοκίμασε τα προϊόντα μας και ενθουσιάστηκε. Μας έφερε σε επικοινωνία με τον προμηθευτή του κι έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας”.

Η γνωριμία όμως του Τρικαλινού με τον σπουδαίο μετρ της γεύσης, ήρθε πολύ αργότερα, όταν αποφάσισε να τιμήσει 30 παραγωγούς και τα ισάριθμα προϊόντα τους, που τον βοήθησαν να δημιουργήσει τη φήμη του. Ζήτησε από τη συνεργάτη του φωτογράφο, Hannah Collins, να καταγράψει φωτογραφικά τις διαδρομές κάθε προϊόντος από το χώρο παραγωγής του, μέχρι την κουζίνα του κορυφαίου εστιατορίου El Bulli. Το βιβλίο που κυκλοφόρησε με τον τίτλο “Fragile Feast, Routes to Ferran Adria”, παρουσιάστηκε σε έκθεση στη Βαρκελώνη, τον Ιούλιο του 2012 . “Βλέποντας τον, τον ευχαρίστησα για την εξαιρετική τιμή να μας συγκαταλέξει στα 30 καλύτερα προϊόντα του κόσμου. 

 Είπε: «Κύριε Τρικαλινέ, εγώ πρέπει να σας ευχαριστήσω. Αν δεν υπήρχαν σπουδαία προϊόντα όπως το αυγοτάραχο σας, δε θα μπορούσαμε εμείς να δημιουργήσουμε. Το προϊόν σας είναι κορυφαίο και οφείλουμε να το αναδείξουμε, ώστε να γίνει γνωστό παγκόσμια, όπως το ισπανικό jamon”. H συνεργασία του Τρικαλινού με τους αδερφούς Roca ξεκίνησε το 2013, όπου και τότε είχαν ψηφιστεί ως το καλύτερο εστιατόριο του κόσμου, όπως ξανά και το 2015. “Και τότε, όπως και τώρα τους έστειλα δώρο τρία μπαστούνια αυγοτάραχο για να το γιορτάσουν και για να τους ευχαριστήσω για την όμορφη συνεργασία μας”.
Το αγαπημένο του δώρο που κάνει όμως σε όσους εκτιμά και αγαπά είναι μια πρωινή βαρκάδα στη λιμνοθάλασσα του Αιτωλικού Μεσολογγίου, “με ένα καρβέλι ζεστό ζυμωτό ψωμί κι ένα μελίχλωρο αυγοτάραχο!”

Η διεθνής αναγνώριση των προϊόντων του Ζαφείρη δεν έχει σύνορα.Για αυτό και το  Αιτωλικό, έγινε θέμα του Asia travel channel. “Αυτό έγινε με πολλή και επίμονη δουλειά. Με συμμετοχή σε εκθέσεις της Ασίας και διοργάνωση γευσιγνωσιών σε σπουδαία εστιατόρια της Σιγκαπούρης, της Ιαπωνίας και της Κίνας, με προσωπικές σχέσεις με σπουδαίους Ασιάτες Chef. Φυσικά, μας γνώρισαν, λόγω της παρουσίας μας εκεί και μας επέλεξαν, χάρη στο σπουδαίο προϊόν μας…” Εν μέσω capital controls ένα Γερμανικό κανάλι πήρε συνέντευξη από τον Ζαφείρη Τρικαλινό. Το κλίμα φυσικά ήταν επιφορτισμένο. “Θα σταθώ στην απάντηση που έδωσα στην επίμονη ερώτηση της Γερμανικής τηλεόρασης, τι πρόκειται να γίνει και αν θα τα καταφέρει η εταιρία μας να επιβιώσει από αυτήν τη δύσκολη κατάσταση. Τους εξήγησα ότι η οικογένειά μου ξεκίνησε αυτή τη δραστηριότητα το 1856, μέσα σε αντίστοιχα πολύ δύσκολες συνθήκες. Και οι τέσσερις γενιές της έζησαν και δραστηριοποιήθηκαν σε κάποιες εμπόλεμες λίγο – πολύ συνθήκες, όπως τις βιώνουμε και σήμερα. Μπορεί αυτό να επιβράδυνε την ταχύτητα εξέλιξή μας, όμως δε μας σταμάτησε. Καλά τα πήγαμε και θα τα πάμε και πολύ καλύτερα, είμαι σίγουρος για αυτό!”

Η κρίση είναι μια περίοδος που έχει ταλαιπωρήσει αδικαιολόγητα κάθε εξαγωγική εταιρία, όπως και κάθε πολίτη για τους ίδιους πάνω κάτω λόγους. “Κυρίως μας έχει φθείρει ψυχολογικά καθώς ενώ έχουμε κάνει μια δαπανηρή επένδυση για να στήσουμε τις αγορές του εξωτερικού, οι ιδιαίτερα ασταθείς οικονομικοπολιτικές συνθήκες που υπάρχουν την τελευταία 5ετία -με το συνεχώς εναλλασσόμενο εθνικό πρόσημο της χώρας, από θετικό σε αρνητικό και το αντίστροφο- δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στην περαιτέρω ανάπτυξη επιχειρήσεων. Βεβαίως οι ήδη υπάρχοντες πελάτες μας, μας στηρίζουν. Όμως είναι πολύ πιο δύσκολο σε αυτήν την περίοδο να ανοιχτούν νέες αγορές ή να ενισχυθούν οι ήδη υπάρχουσες, καθώς αυτό που κυρίως τους απασχολεί είναι η οικονομική σταθερότητα και η έλλειψη ρίσκου”. Η επέκταση των προϊόντων του Ζαφείρη δεν έχει όρια.

“Η Κίνα είναι μια μεγάλη και ιδιαίτερη αγορά, την είσοδό μας στην οποία σχεδιάζουμε εδώ και δυο χρόνια. Ο στόχος για το τρέχον έτος και το επόμενο, είναι να ισχυροποιήσουμε την αγορά της Αμερικής και της Αγγλίας, οι οποίες έχουν μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης”.

ΠΗΓΗ: popaganda.gr

Η ελληνική εταιρεία ντιζάιν Studio NL, λανσάρει αυτή τη δημιουργία  που επιτρέπει στον χρήστη του γραφείου να ξεκουράζεται κάτω από αυτό.

Όπως βλέπετε και από τις φωτογραφίες, ο χώρος κάτω από την επιφάνεια εργασίας, κλείνει και μετατρέπεται σε μια απλή κουκέτα, ενώ επιτρέπει ακόμα και σε κάποιον άλλο να κάνει χρήση του γραφείου ενώ εσείς παίρνετε τον ύπνο σας! Το εν λόγω γραφείο, έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον και διεθνών μέσων.

Όπως διαβάζουμε στο Archilovers«…πολλές φορές η ζωή μας ’’συρρικνώνεται’’, προκειμένου να χωρέσει στον περιορισμένο χώρο του γραφείου μας. Αυτό το γραφείο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μια σιέστα ή για λίγες ώρες ύπνου την ημέρα, όταν κάποιος παλεύει με τις προθεσμίες».

"Δυστυχώς φυστικοβούτυρο" (που σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει "Ε! καλά δε πειράζει, δεν τρέχει και τίποτα") ή αλλιώς Helaas Pindakaas, συνηθίζουν να λένε οι Ολλανδοί, αν και το Helaas παραπέμπει περισσότερο στην Ελλάδα, παρά στη χώρα της τουλίπας. Αυτό φαίνεται πως εκμεταλλεύτηκε και ο Θεσσαλονικιός δημοσιογράφος Νίκος Κουλούσιος.

Γράφει: Βάσω Μιχοπούλου

 Ο ίδιος πήρε το πρώτο συνθετικό Ηelaas, του άλλαξε την ορθογραφίαγια να γίνει Ηellas και μαζί με αυτή άλλαξε προς το καλύτερο και τη σχέση μεταξύ των δύο χωρών, αλλά και τη διάθεση των ελλήνων ακροατών του. Ο κατά τα άλλα, "γευστικός"τίτλος παραπέμπει συνειρμικά και στην Ελλάδα και στην Ολλανδία, αφού είναι ένας τίτλος ενωτικός, που κάνει πιο soft την "πειραγμένη"εικόνα της Ελλάδας στα μέσα ενημέρωσης της Ευρώπης. "Ξεκίνησα την εκπομπή εθελοντικά την Πρωταπριλιά του 2012.

Ήταν μια εποχή που ήμουν άνεργος, δεν υπήρχαν δουλειές για Έλληνες, είχα αρκετό χρόνο για ενδοσκόπηση και "ψαχνόμουν"γενικά. Είπα τότε να φτιάξω κάτι δικό μου, γιατί κατάλαβα πως τελικά δεν θα πρέπει να περιμένουμε τις ευκαιρίες να μας συναντήσουν, αλλά να τις δημιουργούμε μόνοι μας, ακόμη και όταν οι συνθήκες γύρω μας δείχνουν να είναι απελπιστικές.

Έτσι πρότεινα συνειδητά στους υπεύθυνους του δημοτικού ραδιοφώνουτου Άμστερνταμ να κάνω μια εκπομπή στα ελληνικά και να φιλοξενώ Έλληνες ,αλλά και Ολλανδούς φιλέλληνες που μιλούν ελληνικά.. Έτσι κι αλλιώς η συχνότητα στην οποία εκπέμπουμε (Salto / Wereld FM) φιλοξενεί μόνο ξενόγλωσσες εκπομπές (υπάρχει μια Βρετανική, μια Ιταλική, και πολλές από χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής). Επίσης ήθελα να δώσω λίγο κουράγιο στους Έλληνες που για κάποιο λόγο βρίσκονταν εδώ και να περάσω ένα ενωτικό μήνυμα για τους δύο λαούς, που είναι ευρωπαίοι, που τους ενώνουν περισσότερα από όσα τους χωρίζουν και που μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά, όπως ακριβώς συνυπάρχουν και στον ραδιοφωνικό "αέρα"του Άμστερνταμ εκπομπές με διαφορετικές γλώσσες και κουλτούρες". Αυτά μου περιγράφει ο ίδιος καθισμένος στον καναπέ του καταπράσινου διαμερίσματός του σε μια από τις πιο κεντρικές συνοικίες της πόλης.

Μου εξηγεί πως το Salto/Wereld FM είναι εθελοντικό ραδιόφωνο,πως εκείνος πληρώνει ένα συμβολικό τίμημα για τη χρήση του στούντιο κάθε φορά που έχει εκπομπή και πως την ετοιμάζει μόνος του, εκτελώντας παράλληλα χρέη παρουσιαστή, αρχισυντάκτη, τεχνικού του ήχου, ντισκ-τζόκεϊ και παραγωγού. Η εκπομπή αλληλεπιδρά σε μεγάλο βαθμό με το ελληνικό κοινό της Ολλανδικής πρωτεύουσας και ο Νίκος Κουλούσιος είναι πάντα "ανοικτός"σε προτάσεις. Μάλιστα καλεί όλους όσοι έχουν κάποιο θέμα που θέλουν να αναδείξουν μέσα από την εκπομπή, να του γράψουν στο hellaspindakaas@gmail.comή να το συζητήσουν μαζί του ραδιοφωνικά στο στούντιο, σε περίπτωση που βρίσκονται στην Ολλανδία.
Ζώντας το Ευρωπαϊκό όνειρο
Ο Νίκος Κουλούσιος μετά τις σπουδές του στο Τμήμα Δημοσιογραφία & ΜΜΕ του ΑΠΘ βρέθηκε το 1999 στη Χάγη της Ολλανδίας και στη συνέχεια στο Άμστερνταμ για να συνεχίσει με πτυχίο και Μάστερ σε Ευρωπαϊκές σπουδές και Διαχείριση Επικοινωνίας (Communications Management). Ήταν η εποχή που πίστευε πως η κινητικότητα ή η ελεύθερη κυκλοφορία των ανθρώπων από χώρα σε χώρα, εκτός από θεμελιώδη αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν και δικαίωμα των πολιτών μιας ενωμένης Ευρώπης.

"Όταν πήγα στη Χάγη ως φοιτητής με το πρόγραμμα ανταλλαγής Erasmus έκανα μια ελεύθερη και συνειδητή επιλογή να εγκαταλείψω την πόλη, το σπίτι μου στην Ελλάδα και την ζωή που είχα εκεί, για να αναζητήσω νέες εμπειρίες. Πάντα ήθελα να φύγω. Ένιωθα πως πνιγόμουν και ήθελα να ανασάνω. Αναρωτιόμουν πού πηγαίνουν οι άλλοι; Εκεί θα πάω κι εγώ. Ήθελα να απολαύσω την ελευθερία μου ως ευρωπαίος πολίτης και να ζήσω στο εξωτερικό". Η ελληνική καταγωγή του στάθηκε αρκετές φορές η αφορμή για επαγγελματική διέξοδο, αφού οι πρώτες δουλειές του Έλληνα παραγωγού μετά τις σπουδές του στο Άμστερνταμ, του ανατέθηκαν εξαιτίας της μητρικής του γλώσσας. Η μια ήταν στο κοντρόλ ενός τηλεοπτικού στούντιο του Άμστερνταμ να μανατζάρει ένα τηλεπαιχνίδι για λογαριασμό του ελληνικού ΑΝΤ1 και η άλλη σε μια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης να μεταφράζει από τα αγγλικά στα ελληνικά.
Βέβαια δεν έχασε ποτέ την επαφή του με την πατρίδα του, αφού όχι μόνο συνεργαζόταν κατά καιρούς με ελληνικά έντυπα και ειδησεογραφικές ιστοσελίδες (περιοδικά "SOUL"και "Ταχυδρόμος", εφημερίδα "Μακεδονία", ιστοσελίδα "Lifo.gr", κ.ά) αλλά συμμετείχε και εξακολουθεί να συμμετέχει όταν χρειάζεται, ως "άτυπος"πρεσβευτής της χώρας μας σε μεγάλης θεαματικότητας ολλανδικές τηλεοπτικές εκπομπές πολιτικού περιεχομένου, όπως οι Een Vandaag και Buitenhof της δήμοσιας ολλανδικής τηλεόρασης Ned1. Την ίδια ώρα είναι μέλος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου Ολλανδίας (Buitenlansde Pers Vereniging). Ο Έλληνας δημοσιογράφος ήταν εκείνος που "στρίμωξε"πριν δύο χρόνια τον Ολλανδό πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε στη Χάγη, κατά τη συνάντηση του ίδιου με τους δημοσιογράφους της ένωσης ανταποκριτών ξένου τύπου της Ολλανδίας.

"Όταν έφτασε σε μένα και άκουσε ότι είμαι Έλληνας δημοσιογράφος, αναφώνησε «Wow Greece!» με έκπληξη. Η αλήθεια είναι ότι στην ένωση ανταποκριτών δεν υπήρχε μέλος από την Ελλάδα για πολλά χρόνια τώρα και φάνηκε πως η εμφάνιση μου εκεί τον «ξάφνιασε».Όταν ήρθε η σειρά μου σκόπευα να τον ρωτήσω για το συσχετισμό μεταξύ της ευρωπαϊκής πολιτικής της λιτότητας και της ανόδου των ακροδεξιών κομμάτων, χωρίς όμως να επικεντρώσω στην Ελλάδα.
Αντίθετα, προσπάθησα να θέσω το θέμα σε ευρωπαϊκή βάση ρωτώντας τον αν ανησυχεί για την στροφή όλο και περισσότερων ευρωπαίων ψηφοφόρων προς τα ακροδεξιά κόμματα και αν νιώθει πως απειλείται η ευρωπαϊκή συνοχή λόγω της λιτότητας στην Ευρώπη, της συνεχιζόμενης ύφεσης, της ανέχειας και της ανεργίας, καθώς και του γεγονότος πως ο κόσμος νιώθει πως πληρώνει για μια κρίση που δε δημιούργησε ο ίδιος.
Εξεπλάγην όταν μου απάντησε πως κατανοεί πλήρως και γνωρίζει από πρώτο χέρι την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, λόγω της κρίσης, η ελληνική κοινωνία και πως έχει και εκείνος συγγενείς που κατάγονται από την Ελλάδα και μάλιστα ένας από αυτούς, λόγω της οικονομικής αστάθειας στη χώρα μας, ήρθε στην Ολλανδία αναζητώντας δουλειά. Παραδέχθηκε πως για την άνοδο της ακροδεξιάς δεν φταίνε οι ψηφοφόροι, αυτοί δεν κάνουν ποτέ λάθος. Η ευθύνη είναι των υπόλοιπων κομμάτων - στην περίπτωση της Ολλανδίας του δικού του, των Χριστιανοδημοκρατών και των Εργατικών, γιατί δεν "αφουγκράστηκαν"όπως έπρεπε τις ανησυχίες του κόσμου."
Ένας πολίτης του κόσμου
Ο Νίκος Κουλούσιος αδυνατεί να περιγράψει τον εαυτό μουμε μια μόνο λέξη, προτιμά το "Πολίτης του κόσμου"γιατί πιστεύει πως με ένα lap-top και μια καλή σύνδεση στο internet καταργείς όλα τα σύνορα. "Νιώθω πως κινούμαστε προς μια εποχή, όπου θα μπορεί να ζει κανείς και να εργάζεται σε οποιαδήποτε πόλη του κόσμου, με ή χωρίς φυσική παρουσία.", συμπληρώνει χαρακτηριστικά. Ο ίδιος μετά από δεκαεπτά χρόνια παραμονής στην Ολλανδία και πλήρως εναρμονισμένος με τη κουλτούρα της, δηλώνει πως βρίσκεται σε αναμονή και πως ξεκινά τη σταδιακή αποδόμηση και απομυθοποίηση του «Παραδείσου» που πολύ πιστεύουν οτι είναι η Ολλανδία και όλων όσων νομίζουμε ότι είναι οργανωμένα και λειτουργούν τέλεια χωρίς προβλήματα. "Η Ολλανδία είναι ως ένα βαθμό μια χώρα με οργανωμένο κράτος, αλλα οι Ολλανδοί έχουν πολλά «τρωτά» σημεία όπως και άλλοι λαοί.

Είναι κατά μια έννοια άνθρωποι της εικόνας, του "φαίνεσθε",χωρίς να εμβαθύνουν στα πράγματα. Έχουν πλάσει μια ιδεατή εικόνα για τη χώρα τους, που όμως αν ξύσει κανείς την επιφάνεια της θα διαπιστώσει οτι τα προβλήματα παραμένουν ίδια όπως και σε άλλες χωρες της Ευρώπης. Ευέλικτες μορφές εργασίας, αποδυναμωμένα εργατικά σωματεία, μονοπώλια, ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν κόβουν απόδειξη, απολιτίκ πολίτες, νεολαία που δουλεύει αδιαμαρτύρητα και πολλές φορές χωρίς δικαιώματα για 3,5 ευρώ την ώρα, ομαδικές απολύσεις, «φούσκα» στα στεγαστικά δάνεια είναι φαινόμενα που παρατηρούνται σε μια χώρα που γέννησε τον καπιταλισμό και ακολουθεί το καλβινιστικο δόγμα ευλαβικά.

Οι Ολλανδοί έχουν μια μοναδική σχέση και αγάπη για το χρήμα, μια «ιδιοτέλεια» που με ενοχλεί λίγο. Εμείς οι Έλληνες έχουμε μια σχέση «αυταπάρνησης» μεταξύ μας που είναι μοναδική. Ο Ολλανδός δεν θα δώσει τη ζωή του για το φίλο του, ο Έλληνας μπορεί και να το κάνει".
Ο Νίκος Κουλούσιος αν και τόσα χρόνια δεν έχει αισθανθεί ως "μη ευπρόσδεκτος"στη χώρα όπου ζει, αναγνωρίζει πως η Ολλανδία είναι ένας τόπος διαφορετικός σε νοοτροπία και κουλτούρα και εκνευρίζεται όταν συναντά Ολλανδούς που δεν γνωρίζουν τίποτε για την ελληνική ιστορία και ταυτίζουν την πατρίδα του μόνο με τον ήλιο, τη θάλασσα και τις διακοπές. Ο ίδιος δεν φαντάζεται να περνά όλη την υπόλοιπη ζωή του στην Ολλανδία, αφού δηλώνει πως μια καλή δουλειά στον τομέα του και μια σταθερή πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, θα ήταν ικανές να τον κάνουν να επιστρέψει μόνιμα. Προς το παρόν λειτουργεί ως ένας άτυπος σύνδεσμος των Ελλήνων που ζουν εκεί (6000 είναι οι αφιχθέντες Έλληνες μόνο των τελευταίων 5 ετών) με την Ελλάδα. Μάλιστα, ξεχωρίζει μια από τις εκπομπές με τίτλο: "Διαχειρίζομαι την αλλαγή"όπου φιλοξένησε Έλληνες ψυχολόγους που έδιναν χρήσιμες συμβουλές στη νέα μορφωμένη γενιά Ελλήνων μεταναστών για μια "υγιή"εγκατάσταση.
Μου εξηγεί πως υπάρχουν αρκετές κατηγορίες Ελλήνωνπου φτάνουν στην Ολλανδία. Εκείνοι που με την εγκατάσταση τους αποκόπτονται τελείως από την Ελλάδα και τους εκεί Έλληνες, εκείνοι που φτάνοντας στο Άμστερνταμ αρχίζουν να "οικοδομούν"το δικό τους ανθρώπινο δίκτυο που εμπεριέχει και πολλούς Έλληνες και εκείνοι που μετακινούνται για καθαρά επαγγελματικούς-εταιρικούς λόγους και για μικρό χρονικό διάστημα, οι οποίοι είναι ανοικτοί στη δικτύωση, αλλά και οι πιο ευτυχισμένοι από όλους τους άλλους. "Η ευτυχία όμως είναι κάτι που δεν ορίζεται εύκολα", συμπληρώνει ο ίδιος και συνεχίζει:"Κάποτε έκανα πρακτική στη Διεθνή Αμνηστία στη Χάγη και έφτασα ως ακτιβιστής ακόμη και μέχρι το Σίδνει. Ήμουν ιδεαλιστής και έβλεπα τα πράγματα πιο ρομαντικά. Είχα την ελπίδα πως κάποτε αυτός ο κόσμος θα αλλάξει. Όσο περνούν τα χρόνια και με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, νιώθω ότι είμαστε καταδικασμένοι πια σε μια κατάσταση που δεν ξέρω αν μπορούμε να την αλλάξουμε", καταλήγει φανερά προβληματισμένος.

Ο Νίκος Κουλούσιος εργάζεται παράλληλα στον ιδιωτικό τομέα,μακριά από το γνωστικό του αντικείμενο, αφενός γιατί και η ολλανδική αγορά των μίντια αντιμετωπίζει προβλήματα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αφετέρου γιατί δεν πληρώνεται ούτε από τα ελληνικά μέσα για τις ανταποκρίσεις του. Ωστόσο, παραμένει πιστός στο ραντεβού του κάθε βδομάδα με ειδήσεις, θέματα, συζητήσεις στο στούντιο με καλεσμένους, από την Ελλάδα και την Ολλανδία. Την ώρα που γίνεται η συνέντευξη έχει ήδη ολοκληρώσει την εκπομπή της εβδομάδας που διανύουμε και σκέφτεται το θέμα της επόμενης. "Θα το βρω", μου λέει και συνεχίζει χαριτολογώντας: "μόνο η αρχή και η μέση μου λείπουν, αφού το κλείσιμο της εκπομπής είναι πάντα σταθερό: «Ήταν η ελληνική εκπομπή Hellas Pindakaas. Ελάτε να ξαναβρούμε λίγα από όσα μας ενώνουν, αφήνοντας στην άκρη τα όσα ίσως μας χωρίζουν.»
Ακολουθήστε το Hellas Pindakass στο Facebook ή ακούστε την εκπομπή του Νίκου κάθε Παρασκευή στις 22:00 ώρα Ελλάδας (οπουδήποτε και αν βρίσκεστε, μέσω διαδικτύου), ζωντανά, από το λινκ:http://http://salto.nl/streamplayer/radio/wereldfm_live.asp
Και On Demand, όλες οι προηγούμενες εκπομπές, οποιαδήποτε στιγμή, μέσω του λινκ : https://soundcloud.com/hellaspindakaas

ΠΗΓΗ: imerisia.gr

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Άρχισε τις ακαδημαϊκές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Cambridge το 2004 και αργότερα έλαβε το μεταπτυχιακό (MS) και το διδακτορικό του στην Ηλεκτρική Μηχανική από το Πανεπιστήμιο του Stanford.Η έρευνά του επικεντρώνεται στην ανάπτυξη αλγορίθμων βελτιστοποίησης για διάφορες εφαρμογές στην επιστήμη και στη μηχανική, όπως τα συστήματα ελέγχου, την επικοινωνία και τις εφαρμογές μηχανικής μάθησης. Άρχισε την επαγγελματική του καριέρα στην Adchemy ως μηχανικός έρευνας, πριν ιδρύσει την AdGrok το 2010. Από το 2011, εργάζεται για το Twitter ως μηχανικός λογισμικού.

Με δικά του λόγια

Για το πώς είναι να δουλεύεις στο Twitter

«Είναι ένα υπέροχο περιβάλλον εργασίας. Απολαμβάνεις μεγάλη ελευθερία σ'αυτά που θέλεις ή δεν θέλεις να κάνεις.»

Για το πώς διαφέρει ο τρόπος εργασίας εκεί από αυτόν στην Ελλάδα

«Ο ρόλος της διοίκησης δεν είναι να σου πει τι θα κάνεις σε καθημερινή βάση, αλλά να σε κατευθύνει σωστά και να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις όποια εμπόδια συναντήσεις. Ο τρόπος οργάνωσης της επιχείρησης δεν είναι αυστηρά ιεραρχημένος. Αισθάνομαι ότι έχω την ελευθερία να απευθυνθώ σε όποιον θέλω. Για παράδειγμα, αν έχω ένα σοβαρό θέμα και θέλω να μιλήσω στο Γενικό Διευθυντή, θα χαρεί να με ακούσει.»

Για το πώς μπορεί να δουλέψει κάποιος στο Twitter

«Πολλές εταιρίες στο Σαν Φρανσίσκο έχουν προγράμματα πρακτικής εκπαίδευσης, με αμοιβή. Η Twitter αναλαμβάνει όλη τη γραφειοκρατία σε σχέση με τη βίζα και άλλα πρακτικά θέματα. Μπορείς να έρθεις εδώ για να αποκτήσεις αξιόλογη εμπειρία, να δεις πώς είναι η ζωή στο Σαν Φρανσίσκο και να δεις πώς δουλεύει ο τομέας της τεχνολογίας.»

Για το πώς θα ήθελε να βοηθήσει την Ελλάδα

«Θα μπορούσε για παράδειγμα να είναι ένα εργαλείο που θα βοηθά τους ανθρώπους να βρουν δουλειά ευκολότερα ή κάτι που θα βελτίωνε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η εκπαίδευση στην Ελλάδα ή κάτι που θα βοηθούσε τις οικογένειες που
βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση γιατί υπάρχουν πολλές στην Ελλάδα.»

Στην θέση 124 βρίσκεται ο 72χρονος Jim Davisμε περιουσία 4,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Είναι ο ιδιοκτήτης μεταξύ άλλων και της γνωστής εταιρίας αθλητικών ειδών New Balanance. Οι γονείς του μετακόμισαν στην Αμερική όταν ήταν μικρός, και είναι αυτοδημιούργητος. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. 

Στην θέση 182 βρίσκεται ο 67χρονος John Catsimatidis, ο οποίος είναι γνωστός στους κύκλους της Νέας Υόρκης καθώς είχε συμμετάσχει στην κούρσα για την δημαρχία της πόλης το 2013. Δραστηριοποιείται σε πολλούς τομείς με κυριότερο το real estate και την διακίνηση πετρελαίου. Έφθασε στην Αμερική όταν ήταν μικρό παιδί, ενώ είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Φέτος ανέβηκε από την 272η στην 182η θέση.

Στην θέση 234 βρίσκεται ο John Paul DeJoria, που σε ηλικία 71 ετών έχει περιουσία που φθάνει τα 2,9 δισεκατομμύρια δολάρια. Δραστηριοποιείται στους τομείς των προϊόντων για τα μαλλιά και στην παραγωγή αλκοολούχων ποτών, με πιο φημισμένη την τεκίλα του. Είναι παντρεμένος και έχει 4 παιδιά. Κατάγεται από Ελληνίδα μητέρα και Ιταλό πατέρα, ενώ όπως αναφέρεται στο βιογραφικό του έχει ξεκινήσει από το μηδέν, ζώντας για αρκετά χρόνια ως άστεγος στο αυτοκίνητό του.

Στην θέση 279 βρίσκεται ο 69χρονος Dean Metropoulos, με περιουσία στα 2,4 δισεκατομμύρια δολάρια. Η ζωή του στην Αμερική ξεκίνησε όταν ήταν 10 χρονών, όπου μετακόμισε εκεί με την οικογένειά του. Η ειδικότητά του είναι να παίρνει εταιρίες που έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο, να τις κάνει κερδοφόρες και ύστερα να τις πουλά, κερδίζοντας εκατομμύρια δολαρίων από αυτή την δραστηριότητα. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά, ενώ η περσινή του θέση στην κατάταξη ήταν στον αριθμό 302.

Στην θέση 307 βρίσκεται ο 87χρονος Michael Jaharisμε 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια, ο οποίος ασχολείται με την φαρμακευτική βιομηχανία. Είναι από τους ελληνοαμερικανούς που ενισχύουν την Ελλάδα με δωρεές, όπως έγινε το 2013 που δώρισε 2 εκατομμύρια δολάρια για την ανακούφιση των Ελλήνων από την φτώχεια. Είναι παντρεμένος με δύο παιδιά,, και στην λίστα του Forbes έπεσε από την 284η θέση στην 307η για το 2015.

Στην θέση 342 βρίσκεται ο 78 χρονος George Argyros και η οικογένειά του, με περιουσία στα 1,98 δισεκατομμύρια δολάρια. Κύρια ασχολία του είναι το real estate. Παιδί μεταναστών αναγκάστηκε να ξεκινήσει από χαμηλά έχοντας δουλέψει στη νεότητά του ακόμα και ως βοηθός σε σούπερ μάρκετ. Από το 2001 έως το 2004 ήταν Πρέσβης των ΗΠΑ στην Ισπανία και την Ανδόρα. Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι στην λίστα δεν εμφανίζονται ονόματαόπως ο Σπύρος Λάτσης, ο Φίλιππος Νιάρχος και ο Αριστοτέλης Μιστακίδης οι οποίοι δεν δραστηριοποιούνται κατά κύριο λόγο στην Αμερική. Ενώ στην λίστα δεν βρίσκεται για φέτος ο ιδιαίτερα δημοφιλής και μεγάλη πολιτική επιρροή Peter Peterson, καθώς μόλις και δεν έπιασε το όριο των 1,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων που ήταν για φέτος το «σκαλοπάτι» για να μπει κανείς στην λίστα. Ενώ αντίστοιχη είναι και η εικόνα για τον Alexander Spanos, τον ιδιοκτήτη των San Diego Chargers, που με «μόλις» 1,1 δισεκατομμύρια δολάρια δεν πέρασε μέσα στην λίστα των 400 πιο πλούσιων Ελλήνων της Αμερικής.
 
Όσο για τον πιο πλούσιο Έλληνα σε όλον τον κόσμο (σύμφωνα πάντα με την λίστα Forbes), αυτός δεν είναι άλλος από τον Φιλάρετο Καλτσίδη, ο οποίος διαθέτει περιουσία άνω των 6 δισ. ευρώ. Όμως δεν βρίσκεται μέσα στην λίστα Forbes 400 καθώς η κύρια χώρα δραστηριοποίησής του είναι η Ρωσία, όπου έχει μεγάλο μέρος της αγοράς τσιμέντου της χώρας. 

Αυτοί είναι οι πλουσιότεροι άνθρωποι των ΗΠΑ

O Bill Gatesπαραμένει πάντα και μακράν ο πιο πλούσιος άνθρωπος στις ΗΠΑ, με την προσωπική του περιουσία να ανέρχεται στο ποσό των 76 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με την κατάταξη που δημοσιεύτηκε σήμερα στον ιστότοπο του περιοδικού Forbes, όπου καταγράφεται επίσης η ισχυρή άνοδος των δισεκατομμυριούχων του Διαδικτύου.

Ο συνιδρυτής της Microsoft καταλαμβάνει την πρώτη θέση για 22η συνεχόμενη χρονιά. Το 1993 διαδέχθηκε τον επενδυτή Ουόρεν Μπάφετ, που καταλαμβάνει φέτος, για μια ακόμη φορά, τη δεύτερη θέση, με περιουσία που ανέρχεται στα 62 δισεκατομμύρια δολάρια.

Τις πρώτες θέσεις της κατάταξης, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χρονιά, μοιράζονται επικεφαλής μεγάλων βιομηχανιών αλλά και νέοι επιχειρηματίες που πλούτισαν χάρη στην ραγδαία εξάπλωση της χρήσης του Διαδικτύου.

Ο Μπάφετ, οι αδελφοί Τσαρλς και Ντέιβιντ Κόουκ (με περιουσία 41 δισεκατομμυρίων δολαρίων) καταλαμβάνουν την 5η και 6η θέση) όπως και οι Ουόλτον, οι κληρονόμοι του κολοσσού στον τομέα διανομής Wal- Mart, ή ακόμα και οι Μαρς, του πανίσχυρου ομίλου αγροτικών προϊόντων, είναι οι εκπρόσωποι του πλούτου από το παρελθόν.

Μαζί τους στην κορυφή της κατάταξης ο ιδρυτής της Amazon, Τζεφ Μπέζος (47 δισεκατομμύρια δολάρια στην τέταρτη θέση), ο ιδρυτής του Facebook, Μαρκ Ζούκερμπεργκ (40,3 δισεκατομμύρια δολάρια, στην 7η θέση) ή εκείνος της Google, ο Λάρι Πέιτζ (στη 10η θέση με 33,3 δισεκατομμύρια δολάρια).

Η άνοδος των επιχειρήσεωνπου ασχολούνται με το Διαδίκτυο εξηγεί το γεγονός ότι ο Τζεφ Μπέζος είδε την περιουσία του να εκτοξεύεται κατά 50% και πλέον (+54%) σε μία μόνο χρονιά και του Μαρκ Ζούκερμπεργκ κατά 18%.

Μεταξύ των δύο «παράλληλων συμπάντων» της βιομηχανίας και του Διαδικτύου βρίσκονται ο ιδρυτής της Oracle, Λάρι Έλισον (47,5 δισεκατομμύρια, 3η θέση), ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ (38,6 δισεκατομμύρια δολάρια, 8η θέση) και ο μεγιστάνας των καζίνο Σέλντον Άντελσον (22,3 δισεκατομμύρια δολάρια, 15η θέση).

Οι δύο μελέτες, που δημοσιεύθηκαν προς το παρόν μόνο στην διαδικτυακή έκδοση της έγκυσρης επιστημονικής επιθεώρησης Nature, δείχνουν ότι οι πρωτεΐνες υποδοχής της κυτταρικής μεμβράνης SERINC5 και SERINC3 μειώνουν σημαντικά την “μολυσματικότητα” του HIV-1, εμποδίζοντας την ικανότητα του ιού να μολύνει νέα κύτταρα. Ο ιός HIV-1 κωδικοποιεί μία πρωτεΐνη που ονομάζεται Nef και η οποία εξουδετερώνει τις κυτταρικές μεμβράνες SERINC. Ένα νέος είδος φαρμάκων που στοχεύει στην πρωτεΐνη Nef του ιού HIV-1 θα επιτρέψει στις πρωτεΐνες SERINC να επέμβουν για αδρανοποίησουν τον ιό. Η επίσημη δημοσίευση θα γίνει στην έντυπη έκδοση της Nature στις 8 Οκτωβρίου.
 
Είναι αξιοσημείωτο ότι μεταξύ των Ευρωπαίων και Αμερικανών επιστημόνων που συμμετείχαν σε αυτήν τη σπουδαία έρευνα, είναι και ο διακεκριμένος καθηγητής γενετικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της ΓενεύηςΣτυλιανός Αντωναράκης.
 
Οι νέες μελέτες αναδεικνύουν ένα νέο στόχο για τα αντιικά φάρμακα:το μπλοκάρισμα της πρωτεϊνης Nef, ώστε οι πρωτεϊνες SERINC, οι οποίες για πρώτη φορά απομονώθηκαν βιοχημικά, να μπορέσουν να δράσουν κατά του ιού. Όπως δήλωσε ο καθηγητής Τζέρεμι Λούμπαν της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, «οι πρωτεϊνες SERINC μειώνουν πάνω από 100 φορές τη δυνατότητα του HIV-1 να μολύνει τα κύτταρα».
 
Οι πρωτεϊνες SERINC θα μπορούσαν να εμποδίσουν τον ιό να απελευθερώσει τα γονίδιά του σε άλλα κύτταρα και να πολλαπλασιασθεί, με αποτέλεσμα να «φρεναριστεί» η εξάπλωσή του. Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει στο μέλλον είτε να ενισχυθεί κατάλληλα η δράση της SERINC στον οργανισμό του ασθενών με AIDS, είτε να τροποποιηθεί η δομή της πρωτεϊνης SERINC, έτσι ώστε να ξεφεύγει πλέον από τη Nef.
 
Με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ και από το www.eurekalert.org

«Πώς μπορεί η Αρχιτεκτονική να απευθυνθεί στους άστεγους;» ήταν το κύριο ερώτημα του διαγωνισμού με τίτλο «Tiny Home Community Competition», που προκήρυξε ο αμερικανικός οργανισμός «Activate14», μια πρωτοβουλία του Αμερικάνικου Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής και του Κέντρου για την Αρχιτεκτονική και το Ντιζάιν, με στόχο την ενίσχυση του κοινωνικού ρόλου της Αρχιτεκτονικής. 

Το θέμα του διαγωνισμού αφορούσε στη δημιουργία ενός τύπου κατοικιώνμε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (προκατασκευασμένες, βιώσιμες, οικονομικά προσιτές λύσεις) που θα φιλοξενήσουν τους άστεγους της πόλης Ράλεϊ, στη Βόρεια Καρολίνα. 

Ζητήθηκε δε από τους συμμετέχοντες να καταθέσουν ιδέεςγια τον σχεδιασμό δώδεκα μικρών σπιτιών, έκτασης δώδεκα τετραγωνικών μέτρων το καθένα, σε ένα οικόπεδο που βρίσκεται στα περίχωρα του Ράλεϊ. Η φιλοσοφία του διαγωνισμού ήταν, ότι τα σπίτια αυτά θα έχουν μεταβατικό χαρακτήρα, προκειμένου να είναι ο ενδιάμεσος κρίκος ανάμεσα στην αστεγία και στη μόνιμη διαμονή, και άρα να στεγάσουν όσους δεν έχουν πού να μείνουν, συμβάλλοντας παράλληλα στην αποκατάσταση των σχέσεων των αστέγων με τον κοινωνικό ιστό. 

Η Μαρία Χριστούλια, ο Αλέξανδρος Βαλσαμίδης και ο Στρατής Σκοπελίτης, συνιδρυτές της αρχιτεκτονικής ομάδας «Riza3architects» και μέλη της εταιρείας «ΑΕΝΑΟΣ Α.Τ.Ε.», υπέβαλαν συμμετοχή και κατάφεραν να λάβουν το πρώτο βραβείο ανάμεσα σε 100 και πλέον προτάσεις από όλον τον κόσμο. 

Όπως ανέφερε η κριτική επιτροπή για την ελληνική πρόταση, «αυτό ήταν ένα έργο που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά». Και αναλύοντας το σκεπτικό της επισήμαινε: «Αυτό το πρότζεκτ είχε τον καλύτερο συνδυασμό της οργάνωσης του χώρου, της χρήσης των κατάλληλων κατασκευαστικών μεθόδων και υλικών και του άρτιου σχεδιασμού των μονάδων κατοικίας. Η προσέγγιση του θέματος ήταν ευαίσθητη στην κλίμακα και τη σύσταση της κοινότητας και σκεφτήκαμε ότι θα τονώσει τη γειτονιά. Οι σχεδιαστές παρουσίασαν μια ισχυρή αίσθηση αστικής ευαισθησίας στις ανάγκες του ατόμου και της κοινωνίας». 

«Στην Ελλάδα βλέπουμε καθημερινά το ζήτημα της αστεγίας που έθιγε ο διαγωνισμός και γι'αυτό επιλέξαμε να δηλώσουμε συμμετοχή και να δουλέψουμε επάνω σε ένα πρόβλημα σοβαρό σε ελληνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο» παρατηρεί μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Στρατής Σκοπελίτης. 

Οι αρχιτέκτονες δεν είχαν τη δυνατότητανα επισκεφθούν το Ράλεϊ, ωστόσο μέσα από τη διερεύνηση της ιστορίας, των τοπικών παραδόσεων, της κοινωνικής δομής και των κλιματολογικών συνθηκών της περιοχής διαπίστωσαν ότι παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία με την Ελλάδα. 

Και μπορεί ο διαγωνισμός να αφορούσε στη δημιουργίαμιας κοινότητας αστέγων στη Βόρεια Καρολίνα, ωστόσο, όπως εξηγεί ο κ. Σκοπελίτης, η νικητήρια πρόταση θα μπορούσε να έχει εφαρμογή και στην Ελλάδα και να δώσει λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα της χώρας. 

Η ελληνική πρόταση

Οι αρχιτέκτονες σχεδίασαν μια κοινότητα που ανοίγεται στην κοντινή γειτονιά και υποστηρίζει τη σύνδεση με τον αστικό ιστό. Η κοινότητα απαρτίζεται από τέσσερις γειτονιές, με τρία σπίτια η κάθε μία. Το κοινόχρηστο κτίριο τοποθετείται κεντρικά στο οικόπεδο και στεγάζει μια κουζίνα, ένα χώρο δραστηριότατων, ένα χώρο μελέτης - βιβλιοθήκη, αποδυτήρια και μπάνια. Γύρω από τα κτίρια βρίσκονται περιβόλια, την καλλιέργεια των οποίων θα αναλάβουν οι κάτοικοι. 

Ο σχεδιασμός ενός περάσματος που διατρέχει όλο το οικόπεδο, περνώντας δίπλα από τα περιβόλια και διαπερνώντας το κοινόχρηστο κτίριο, σε συνδυασμό με τον προσανατολισμό των σπιτιών, που βλέπουν στο δρόμο, δημιουργούν το απαραίτητο άνοιγμα της κοινότητας προς την πόλη. Το πέρασμα και το κοινόχρηστο κτίριο αρθρώνονται κατά τρόπο τέτοιο που καλεί τους κατοίκους να συναθροίζονται, συνδιοργανώνοντας κοινωνικές δραστηριότητες. 

Ταυτόχρονα η διάταξη των κοινόχρηστων χώρωντου κτιρίου καθώς και η σχέση τους με το δρόμο είναι τέτοια, ώστε να εξισσοροπεί την έκθεση στο δημόσιο μάτι και να προστατεύει τους χρήστες από το να θεωρηθούν ως ιδρυματοποιημένος πληθυσμός.

Οι μονάδες κατοικίας που είναι μια επανερμηνεία του τυπικού αμερικάνικου σπιτιού, παρέχουν ένα χώρο για ύπνο, ξεκούραση και φαγητό και ένα πολύ μικρό wc. Επιπλέον χώρο προσφέρει μια σοφίτα, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ως εναλλακτικός χώρος ύπνου είτε ως αποθηκευτικός χώρος. 

Το σπίτι συμπληρώνει μια βεράντα/ κατώφλι που διευρύνει οπτικά το χώρο του σπιτιού και ταυτόχρονα δημιουργεί το χώρο εισόδου. Η σκίαση της κατοικίας γίνεται με ξύλινες περσίδες, που συμβάλλουν και στην ιδιωτικότητα του χώρου. 

Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στη δυνατότητα ένταξης της προκατασκευασμένης κατοικίαςστο εκάστοτε περιβάλλον. Έγινε λοιπόν μια προσπάθεια να δοθεί μια απάντηση στο πρόβλημα της ένταξης ενός τυποποιημένου προϊόντος σε ένα τόπο με τρόπο που να δίνει την αίσθηση της μονιμότητας. Έπρεπε να βρεθεί το κατάλληλο συνδετικό μέσο που θα σταθεροποιήσει την τυποποιημένη κατασκευή στο χώρο που θα εγκατασταθεί. 

Έτσι κατέληξε να δημιουργηθεί ένας φέρων οργανισμόςπου αποτελείται από έναν «εξωσκελετό» (μια μεταλλική βάση και δύο παράλληλα πλευρικά συρματοκιβώτια), και λειτουργεί σαν νάρθηκας στον προκατασκευασμένο μαλακό πυρήνα. «Η κατασκευή αυτή, σαν το καβούκι της χελώνας, προστατεύει τον μαλακό ξύλινο πυρήνα από τις κλιματολογικές συνθήκες, της δίνει βάρος και στιβαρότητα, καθώς και περαιτέρω θερμομόνωση στο κέλυφος», τονίζει ο κ. Σκοπελίτης. 

Τα συρματοκιβώτια δημιουργούν παράλληλους τοίχουςκαι γεμίζονται με πέτρες ή αδρανή υλικά της περιοχής. Τα ιδιαίτερα αυτά στοιχεία χαρίζουν ευελιξία στην κατασκευή δίνοντας την δυνατότητα της ένταξης σε οποιοδήποτε περιβάλλον αφού το περιεχόμενο τους είναι κάθε φορά το εκάστοτε τοπικό υλικό. Ο εξωσκελετός αυτός έχει τη δυνατότητα της διαφορετικής άρθρωσης μεταξύ των μελών του με τρόπο που ευνοεί τη δημιουργία διαφορετικών διατάξεων και μορφών. Με αυτό τον τρόπο η μικρή μονάδα αναπτύσσεται δημιουργώντας το κοινόχρηστο κτίριο επιφάνειας 140 τ.μ. 

Μάλιστα, πρόταση των αρχιτεκτόνων είναι το γέμισμανα κάνουν οι ένοικοι των σπιτιών, προκειμένου να αισθανθούν ότι συμμετέχουν στη διαδικασία δημιουργίας των κατοικιών τους. Ο μαλακός πυρήνας της κατασκευής, παραδίδεται έτοιμος στο χώρο εγκατάστασης στη μορφή ενός κλειστού κιβωτίου, και μετά τη σύνδεσή του με τον εξωσκελετό αναδιπλώνεται και παίρνει την τελική του μορφή.

Όλα τα κτίρια της κοινότηταςέχουν σχεδιαστεί σύμφωνα με τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, έχουν χαμηλό κόστος και μπορούν να αποθηκευτούν, να μεταφερθούν, να αναπτυχθούν σε μεγαλύτερες κατόψεις και να μετασχηματιστούν κατά τρόπο τέτοιο, ώστε να μειώσουν το ενεργειακό τους αποτύπωμα σχεδόν στο μηδέν. Παρ'όλο που πρόκειται για ένα τυποποιημένο προϊόν καταφέρνει να δίνει την αίσθηση της εστίας στους χρήστες- άστεγους.

Το χαμηλό κόστος και η πρωτοτυπία της ελληνικής πρότασηςέχουν οδηγήσει τους διοργανωτές του διαγωνισμού και τη δημοτική αρχή της πόλης στην αναζήτηση χρηματοδότησης, προκειμένου η κοινότητα να κατασκευαστεί και να φιλοξενήσει τους άστεγους της περιοχής. 

Μάλιστα η κατασκευή παρουσιάστηκε στην Βραδιά του Ερευνητή συγκεντρώνοντας την προσοχή των επισκεπτών.Η ομάδα χωρίστηκε σε υποομάδες (δημιουργίας αφίσας, δημιουργίας και ενημέρωσης ιστοτόπου, προβολής και δημοσίων σχέσεων) και ξεκίνησαν την κατασκευή του οχήματος. Πρόκειται για ένα μηχάνημα που λειτουργεί με τρεις μικρούς κινητήρες, οι οποίοι με λιωμένο κερί συγκολλούνται στον κεντρικό μηχανισμό. Αυτός ο μηχανισμός έχει τη δυνατότητα πραγματοποίησης υποβρύχιων μετρήσεων και ήδη έχει ελεγθεί πειραματικά,ενώ τοποθετήθηκε και η κάμερα .

Τα υλικά για την κατασκευή του χορηγήθηκαν από το «Ίδρυμα Ευγενίδου» στα πλαίσια του προγράμματος «Hydrobot».Το υποβρύχιο όχημα (Remoted Operated Vehicle -ROV) είναι φτιαγμένο από απλά υλικά, μπορεί να πάει όσο βαθιά επιθυμεί ο δημιουργός του, εξερευνά τον πυθμένα της θάλασσας, της λίμνης ή του ποταμού και με με τη βοήθεια αισθητήρων και άλλων συσκευών μπορεί να κάνει μετρήσεις βάθους, να λάβει δείγματα νερού για ανάλυση, αλλά και να τραβήξει μοναδικές υποβρύχιες φωτογραφίες ή video.

Οι μαθητές κατασκεύασαν και προγραμμάτισαν Σύστημα Καταγραφής Δεδομένων (Data Logging)για την μέτρηση και καταγραφή της θερμοκρασίας και της φωτεινότητας, χρησιμοποιώντας έναν μικροελεγκτή Arduino. Ενώ τοποθέτησαν κάμερα υψηλής ανάλυσης, η οποία μεταδίδει ζωντανή εικόνα από το "Argolith".

Η υλοποίηση έγινε στα πλαίσια Περιβαλλοντικού προγράμματος Σχολικού Έτους 2014-2015με τίτλο "Βουτώντας με το hydrobot στα νερά του Ληθαίου ποταμού: Κατασκευή υποβρυχίου ρομπότ και χρήσης του σε έρευνα πεδίου για λήψη επιστημονικών μετρήσεων".

Επίσης,η ομάδα ρομποτικής του 7ου ΓΕΛ Τρικάλων κατασκεύασετον WA.TE.x. (Water and Temperature Explorer), ένα αυτόνομο προγραμματιστικά ρομπότ, το οποίο αποτελείται από Lego EV3 και κύκλωμα Arduino, στο οποίο έχει ενσωματωθεί πεχάμετρο για την ανάλυση του ph του νερού, αισθητήρας θερμοκρασίας και αισθητήρας μεθανίου.

Μέσω σύνδεσης WiFi το συγκεκριμένο robot έχει την δυνατότητανα μεταδίδει τις μετρήσεις των παραπάνω αισθητήρων σε πραγματικό χρόνο, οι οποίες απεικονίζονται σε γράφημα μέσω κατάλληλου λογισμικού στην οθόνη του υπολογιστή.

Για 33 χρόνια ο Θέμης Παπαδόπουλος δεν έχει αλλάξει ποτέ μέρος, πάντα βρίσκεται στην στην οδό Βασιλίσσης Όλγας 57. Μέσα από το περίπτερο έχει γνωρίσει την Θεσσαλονίκη, ενώ πια έχει συνηθίσει τον ήχο από τα αυτοκίνητα που εδώ και χρόνια περνάνε πίσω από την πλάτη του. Το περίπτερο της Βασιλίσσης Όλγας είναι κυρίως γνωστό  με το παρατσούκλι «το περίπτερο του Σουηδού».

«Τίποτα μονιμότερο από το προσωρινό»

Οι γονείς του κυρίου Παπαδόπουλου έφυγαν από το Κιλκίς την δεκαετία του 60’ στην Σουηδία ως οικονομικοί μετανάστες.  Εκεί σπούδασε ηλεκτρολόγος, αλλά μόλις στα 23 ήρθε γύρισε στην Ελλάδα και αμέσως μπήκε στο περίπτερο, όπου είναι μέχρι σήμερα. «Το περίπτερο το ξεκίνησε ο πατέρας μου το 1982 και γύρισα μαζί του από Σουηδία να τον βοηθήσω, αλλά το αποτέλεσμα ήταν να μην έχω κλειδιά και ρολά γιατί το δουλεύω 24 ώρες εδώ και 33 χρόνια. Ξέρεις δεν είναι τίποτα μονιμότερο από το προσωρινό.»

Ο λόγος που τους οδήγησε να αποφασίσουν το περίπτερο ήταν ότι:  «Η δεκαετία του 80 ήταν η χρυσή η εποχή της Ελλάδος. Ήταν μια δουλειά που τότε είχε πολλές αβάντες, διότι δεν υπήρχαν ακόμα τα μεγάλα μάρκετ, δεν υπήρχε ο περιφερειακός και ο κόσμος περνούσε της Β. Όλγας… Την εποχή εκείνη λοιπόν δεν το κρύβω πως βγάζαμε πολλά λεφτά και άντεχες  την κάθε κακουχία γιατί είχες ένα πολύ καλό τζίρο με διαφορετικό ποσοστό κέρδους από ότι σήμερα. Το περίπτερο με απορρόφησε ολοκληρωτικά και πέρασαν τα χρόνια, χωρίς να το καταλάβω…».

Τι σημαίνει να είσαι περιπτεράς

«Θεωρώ ότι είναι, όσο κι αν ακούγεται χαζό, από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα. Πολλοί λένε ότι απλά πάμε και καθόμαστε μέσα στο περίπτερο… Δεν είναι έτσι όμως! Έχεις ένα μαγαζί που είναι στο πεζοδρόμιο και όλα είναι εκτιθέμενα. Είτε θα έχεις θέμα με το καιρό, είτε με τον κόσμο. Όποια τοποθέτηση και κατασκευή κάνεις θα πρέπει να την μελετήσεις, να το σκεφτείς και να το ελέγχεις. Ο περιπτεράς είναι ο καλύτερος στην πατέντα.»

 «Όπως πάνε και εξομολογούνται στην εκκλησία, έτσι μου λένε το πόνο τους»

Σίγουρα μέσα από το «παρατηρητήριο» του  καθημερινά βλέπει πολλά πράγματα: «Τα πάντα όλα, μπορείς να δεις από το περίπτερο  τον πόνο, την ζητιανιά, την μιζέρια …όλα! Καταρχάς όπως πάνε και εξομολογούνται στην εκκλησία, έτσι μου λένε το πόνο τους. Έρχονται να ψωνίσουν και νιώθουν την ανάγκη να μιλήσουν». Όμως η Θεσσαλονίκη φημίζεται ως ερωτική πόλη, όποτε σίγουρα έχει δει και περιστατικά πάθους μπροστά στα μάτια του: «Χωρισμοί, κυνηγητά, να κατεβαίνουν από τα αμάξια, πολλά πράγματα. Θυμάμαι είχε έρθει ένας να πάρει τηλέφωνο από το περίπτερο την ερωμένη του και από πίσω ήρθε η γυναίκα του.. Όταν την κατάλαβε έγινε χαμός…». Πολλοί είναι αυτοί που σε στιγμή απελπισίας, πάνε στο περίπτερο για να ζητήσουν οτιδήποτε «περίεργο» θέλουν ακόμα και τα ξημερώματα. «Θυμάμαι χαρακτηρίστηκα στις 5 το πρωί μια νεαρή κοπέλα και μάλιστα πολύ ωραία μου ζήτησε φυστικοβούτυρο και για να μην την απελπίσω της είπα ότι αυτή την στιγμή δεν έχω. Επίσης μου έχουν ζητήσει και φρέσκιες ντομάτες. Αλλά δεν τους παρεξηγώ, γιατί στην ανάγκη ο άλλος όταν θέλει κάτι, σκέφτεται ότι δεν έχει να χάσει αν ρωτήσει και στο περίπτερο.».

«Δεν θέλει  πολύ μαγκιά στο περίπτερο»

Όπως προανέφερε το επάγγελμα του περιπτερά δεν είναι καθόλου εύκολο, 33 χρόνια έχει συναντήσει πολλές δυσκολίες που προέρχονται από πολλούς παράγοντες. «Οι περισσότερες δυσκολίες και ζημίες ήταν από τον καιρό. Μόνο η ζέστη παλεύεται και είναι υπέρ μας γιατί καταναλώνεται το υγρό στοιχείο του περιπτέρου, από το οποίο βγάζει τα μεγαλύτερα κέρδη. Την νύχτα στο περίπτερο ανα πάσα στιγμή τρέμεις να μην φας «πέσιμο». Την νύχτα γενικά βλέπεις μεθυσμένους, ντουμανιασμένους… πρέπει ένας περιπτεράς να έχει καλή διαχείριση γλώσσας και καλή συμπεριφορά, δεν θέλει πολύ μαγκιά. Αλλά και το πρωί κλέβουν τα περίπτερα και κλέβουν κυρίως οι καλοντυμένοι που δεν πάει το μυαλό σου. Όποιος περιπτεράς πει ότι δεν τον κλέβουν, πρέπει να κοιμάται παραπάνω από το κανονικό.

Τον τελευταίο καιρό πολλά περίπτερα της πόλης έχουν κατεβάσει ρολά. Ο κύριος Παπαδόπουλος πιστεύει ότι «η μεγαλύτερη αιτία είναι η κακή διαχείριση  και μετά τα ποσοστά κέρδους, που είναι εξευτελιστικά, όπως αυτά του τσιγάρου». Σημαντικό παράγοντας είναι και  «οι αλυσίδες και τα μάρκετ που έχουν γίνει πάρα πολλά και ο ανταγωνισμός έχει αυξηθεί. Ουσιαστικά ένας περιπτεράς είναι κρατικός εισπράκτορας πλέον. Επίσης η αγοραστική συμπεριφορά του κόσμου είναι πλέον εντελώς διαφορετική, πια ψάχνουν συνέχεια τις τιμές. Εγώ για να μην φέρνω σε δύσκολη θέση τον κόσμο, πάντα προσέχω πάνω στα προϊόντα να υπάρχουν οι τιμές.»

«Η νεολαία ξέρει τι θα πει κιμπάρης;»

Ο Θέμης Παπαδόπουλος αν και 33 χρόνια στην πόλη δεν έχει περπατήσει τους δρόμους της και τα σοκάκια της, αφού είναι συνέχεια στο περίπτερο, έτσι νιώθει περισσότερο περιπτεράς παρά Θεσσαλονικιός. Παρ’ όλα αυτά έχει ζήσει μέσα από το περίπτερο όλες τις χρυσές εποχές της Θεσσαλονίκης και γνωρίζει πολύ καλά τον χαρακτήρα και την ζωή των Θεσσαλονικιών. Σε ερώτηση που του έκανα αν οι Θεσσαλονικείς έχουν αλλάξει και αν υπάρχουν ακόμα υπάρχουν οι κιμπάριδες στην πόλη, μου απάντησε «Η νεολαία ξέρει τι θα πει κιμπάρης;». Κάνοντας μια πρόχειρη σκέψη με την εικόνα που υπάρχει γύρω μας από την νεολαία, αυθόρμητα απάντησα όχι. «Εμ… Βλέπεις;! Δεν υπάρχουν πια οι κιμπάρηδες. Αλλάξανε πολλά, παλιά πήγαινες στα μαγαζιά για καφέ και ούζο και έλεγες κερνάω, τώρα πριν μπεις σε ένα μαγαζί, βλέπεις μέσα να δεις αν είναι κανένας φίλος και μετά μπαίνεις, όχι λόγω τσιγκουνιάς αλλά γιατί όντως δεν έχεις. Η κρίση όπως και να έχει αλλοιώνει τον χαρακτήρα των ανθρώπων».

Η Θεσσαλονίκη από το 1980 έχει περάσει τρία οικονομικά στάδια, τώρα βρισκόμαστε στο τρίτο και χειρότερο. «Η χλιδή ήταν την δεκαετία του 80, που περίμενες να έρθει η νύχτα για να δουλέψεις πολύ περισσότερο, γιατί κυκλοφορούσε η ηλικία των 40-60 και ήταν χουβαρντάδες. Μέχρι το 95 αυτά, μετά ξεκίνησε το χρηματιστήριο και ο κόσμος ζούσε με λογιστικά κέρδη και στο τέλος φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Τώρα ο μέσος όρος ηλικίας που κυκλοφορεί την νύχτα είναι 23-24 με το χαρτζιλίκι από τον παππού. Η περίοδος που ζούμε τώρα είναι η πείνα, ο έλληνας δεν μπόρεσε να διαχειριστεί το ευρώ».

Η στιγμή που δεν ξεχνάει ποτέ

«1 Οκτωβρίου του 1990…Ημουν σχεδόν 2 μέρες μέσα στο περίπτερο και πετάχτηκα στις 5 το πρωί να κάνω ένα μπάνιο. Εκείνη την στιγμή που έφυγα πήρε φωτιά το περίπτερο από την διαφημιστική πινακίδα που είχε στο πάνω μέρος… Όταν γύρισα είχε καεί  ολοσχερώς, αντέδρασα ψύχραιμα, δεν βλέπεις πίσω. Ευτυχώς με βοήθησε ο πατέρας μου, γενικά οι γονείς μου είναι στήριγμα. Μας μεγάλωσαν μια φορά όταν ήμασταν μικροί και μας μεγαλώνουν και τώρα που μεγαλώσαμε…»

Το πρώτο περίπτερο με... δορυφορική!

Το περίπτερο έγινε γνωστό το 1995, καθώς ήταν το πρώτο που έβαλε δορυφορικό πιάτο. Ενώ σήμερα εξω απο αυτό στήνεται καθημερινά ένας καφενές με φίλους του κυριού Θέμη αλλά και οδηγούς ταξί.

Πηγή: seleo.gr

 Πρόκειται για μια μέθοδο που ενδείκνυται για τη θεραπεία του 20% όλων των καρκίνων και έχει θεαματικά αποτελέσματα στις περιπτώσεις καρκίνου του προστάτη ο οποίος αντιμετωπίζεται μέσα σε 5 ημέρες και ο ασθενής δεν χάνει τη σεξουαλική του ικανότητα.  

Η θεραπεία του καρκίνου με αυτή τη μέθοδο, η οποία εφαρμόζεται στην Γερμανία ,στην Ιταλία, στη Γαλλία στην Τσεχία, στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, είναι εδώ και μερικούς μήνες εγκεκριμένη και στην Ελλάδα, αλλά για να μπορέσει να εφαρμοστεί θα χρειαστεί μία επένδυση ύψους από 50 έως 200 εκατομμυρίων ευρώ ανάλογα με μέγεθος της εγκατάστασης, ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο γενικός διευθυντής Ανάπτυξης και Προώθησης του CERN-HERMES, Αλέξανδρος Κοκολάκης , ο οποίος από 2012 προωθεί την ιδέα της δημιουργίας ενός "Κέντρου Αριστείας για την έρευνα , τη διάγνωση και τη θεραπεία του καρκίνου με πρωτόνια"στην Κρήτη. "Τα στατιστικά στοιχεία επιτυχίας της θεραπείας με την τεχνολογία των επιταχυντών πρωτονίων και ελαφρών ιόντων, ήταν εντυπωσιακά. Η θεραπεία αυτή είναι τεχνολογικά η πιο σύγχρονη και ιατρικά η πιο αποτελεσματική μέθοδος ακτινοθεραπείας.  

Αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε με τη βοήθεια επιταχυντώνπου χρησιμοποιούνται στη βασική έρευνα στη Φυσική. Παρότι εγώ προωθώ τη δημιουργία ενός Κέντρου για τη διάγνωση και τη θεραπεία του καρκίνου με πρωτόνια στην Κρήτη, η απόφαση για την έγκριση της θεραπείας με πρωτόνια από την Επιτροπή Ιοντιζουσών και Ιοντιζουσών Ακτινοβολιών του Υπουργείου Υγείας, η οποία ελήφθη μετά την υποβολή φακέλου από εμένα, αφορά όλη την επικράτεια και επομένως θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα τέτοιο Κέντρο οπουδήποτε στην Ελλάδα εφόσον υπάρξει επενδυτής"επισήμανε ο κ Κοκολάκης. Σε παρουσίασή του στην 3η Διεθνή Ιατρική Ολυμπιάδα που διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη ο κ Κοκολάκης επικαλούμενος στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού για την Σωματιδιακή Θεραπεία – PTCOG ανέφερε ότι μέχρι το 2012 είχαν θεραπευτεί παγκοσμίως περισσότεροι από 100.000 ασθενής με πρωτόνια και ότι σήμερα σε όλο τον κόσμο 25 κέντρα θεραπείας καρκίνου με χρήση επιταχυντών πρωτονίων βρίσκονται σε διάφορα στάδια έγκρισης κατασκευής η ανάθεσης.

"Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε πρόσφατα ο Ιταλός καθηγητήςκαι επιστημονικός διευθυντής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ογκολογίας Roberto Orecchia , στις επόμενες δεκαετίες ένας άνδρας στους 16 θα νοσήσει από καρκίνο του προστάτη. Με τη θεραπεία πρωτονίων είναι εφικτή η αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη σε 5 μέρες αντί για 8 εβδομάδες με συμβατική ακτινοθεραπεία ,ενώ παράλληλα τα ποσοστά επιτυχίας είναι πολύ μεγάλα και οι παρενέργειες της θεραπείας ελάχιστες έως μηδαμινές.   Η νέα αυτή έξυπνη και ήπια ακτινοθεραπεία υπόσχεται σήμερα (αν βέβαια η διάγνωση είναι έγκαιρη) πλήρη αποθεραπεία-ίαση στο 95% των περιπτώσεων. Επιπρόσθετα, έχει αποφευχθεί η επέμβαση, δεν υπάρχει πόνος και όσον αφορά τις παρενέργειες, είναι μηδαμινές. Για παράδειγμα, μια συνηθισμένη παρενέργεια είναι η απώλεια της σεξουαλικής ικανότητας των ασθενών σε ποσοστό 66% ενώ με την νέα μέθοδο ακτινοθεραπείας που εφαρμόζει ο καθηγητής Orecchia , οι ασθενείς διατηρούν τη σεξουαλική τους ικανότητα.  

Με βάση στοιχεία του 2008,εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχουν 2.300.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου κάθε χρόνο. Στις δυτικές βιομηχανικές χώρες περίπου 45.000 νέοι τύποι καρκίνου εμφανίζονται ανά 10 εκατομμύρια κατοίκους. Ένα 20% των ασθενών με καρκίνο προτείνεται για τη θεραπεία με πρωτόνια από τους ειδικούς"ανέφερε ο κ Κοκολάκης στην παρουσίασή του.  

Τα πλεονεκτήματα της θεραπείας του καρκίνου με πρωτόνια είναι ότι

• Μπορεί να στοχεύσει όγκους που βρίσκονται σε μεγάλα βάθη και σε δύσκολα ανατομικά σημεία (πχ. όγκοι άνω θώρακα και κρανίου).
 • Καταστρέφει ολοσχερώς το γενετικό υλικό (DNA) των καρκινικών κυττάρων και επομένως ελαχιστοποιεί την επανεμφάνιση του καρκίνου. 
 • Προκαλεί ελάχιστη βλάβη των παρακείμενων υγιών ιστών σε αντίθεση με τις δέσμες φωτονίων (ακτίνες-Χ και ακτίνες-γάμμα).
 • Ο κίνδυνος πρόκλησης δευτερογενών καρκίνων εξαιτίας ακτινοβόλησης με πρωτόνια είναι πολύ μικρότερος σε σχέση με τον κίνδυνο από τη συμβατική ακτινοθεραπεία. Για το λόγο αυτό η θεραπεία πρωτονίων χρησιμοποιείται στις παιδιατρικές περιπτώσεις ασθενών με καρκίνο.
 • Ο χρόνος θεραπείας είναι πολύ μικρότερος σε σχέση με τον αντίστοιχο χρόνο της συμβατικής θεραπείας. Ο κ. Κοκολάκης ανέφερε η δημιουργία στη χώρα μας Κέντρου θεραπείας καρκίνου με τη χρήση επιταχυντή πρωτονίων θα συμβάλει στην αναβάθμιση της ακτινοθεραπείας ως μεθόδου αντιμετώπισης του καρκίνου αποτρέποντας την μετακίνηση ασθενών με ενδείξεις για θεραπεία πρωτονίων στο εξωτερικό και ότι με την ανάπτυξη καινοτόμου έρευνας για την θεραπεία του καρκίνου θα συνδέσει την τριτοβάθμια έρευνα και εκπαίδευση με την προαγωγή των υπηρεσιών περίθαλψης των ασθενών και θα προσελκύσει ανταγωνιστικά ερευνητικά προγράμματα χρηματοδοτούμενα από κοινοτικούς πόρους για την χώρα μας. Επιπλέον τόνισε ότι με τη δημιουργία ενός τέτοιου Κέντρου στην Κρήτη, το νησί μπορεί να εξελιχθεί σε κέντρο ιατρικού τουρισμού σε δωδεκάμηνη βάση.  

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τότε ακριβώς, ενώ προκηρύσσονταν οι εκλογές του Μαΐουπου θα έφερναν την Ελλάδα στα πρόθυρα του Grexit, αποφάσισε να επιστρέψει στη χώρα για να ιδρύσει μαζί με τον Σπύρο Μαγιάτη (επίσης της Upstream), τη δική του εταιρεία. Μάλιστα, ενδεχομένως ως απάντηση σε όσους θεωρούσαν παλαβή την απόφασή του, είχε ξεκινήσει το blog «The Drachma Start-up». Χαρακτηριστικός ο επεξηγηματικός υπότιτλος: «Το ημερολόγιο ενός επιχειρηματία με πολύ κακό timing».

Το στοίχημα που πέτυχε

Τρία χρόνια αργότερα, η εταιρεία αυτή, η Workable, που παράγει λογισμικό το οποίο διευκολύνει τη διαδικασία των προσλήψεων, έρχεται να επιβεβαιώσει τη φήμη της ως η πιο πολλά υποσχόμενη ελληνική start-up. Την περασμένη εβδομάδα ανακοίνωσε ότι εξασφάλισε τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση που έχει λάβει έως σήμερα ελληνική νεοφυής επιχείρηση - 27 εκατ. δολάρια, με βασικό επενδυτή τη Balderton Capital και με τη συμμετοχή της Notion Capital και της 83North (πρώην Greylock IL, του επενδυτικού κεφαλαίου που ηγήθηκε του προηγούμενου γύρου χρηματοδότησης).

Η Workable έχει σήμερα 48 εργαζόμενους, από 30 στην αρχή της χρονιάς, ενώ έχει πενταπλασιάσει τον κύκλο εργασιών της σε σχέση με πριν από 12 μήνες. Ο μηνιαίος ρυθμός αύξησης της πελατειακής της βάσης κυμαίνεται στο 15%, ενώ ο στόχος, κατά τον Μωραϊτάκη, είναι «να έχουν τετραπλασιαστεί τα έσοδα ώς το τέλος του 2016». Περισσότερες από 3.000 επιχειρήσεις σε 52 χώρες χρησιμοποιούν το λογισμικό της, το οποίο, σύμφωνα με τον Νταν Χάουντεν, αντιπρόεδρο της Workable με αρμοδιότητες μάρκετινγκ, «εκδημοκρατίζει τις προσλήψεις», επιτρέποντας σε μικρομεσαίες εταιρείες χωρίς εξειδικευμένα τμήματα Ανθρωπίνου Δυναμικού να ανταγωνιστούν επί ίσοις όροις στο κυνήγι για τους καλύτερους.

Η εταιρεία δραστηριοποιείται κυρίως στην Αθήνα - όπου βρίσκονται οι 36 από τους εργαζομένους της- στο Λονδίνο και στη Βοστώνη, όπου πλέον εδρεύει. «Προσδοκούμε ότι θα συνεχίσουμε να έχουμε την πλειονότητα των εργαζομένων μας στην Ελλάδα, καθώς θα αυξήσουμε το προσωπικό μας στα 150 άτομα εντός του 2016» δηλώνει στην «Κ» ο CEO της Workable. Τα περισσότερα μέλη της ελληνικής ομάδας, προσθέτει, «που λαμβάνουν αμοιβές σημαντικά πάνω από τον μέσο όρο της αγοράς» ανήκουν σε μία από τις κατηγορίες που έχουν πληγεί πιο βαριά από την κρίση: πτυχιούχοι 25-35 ετών.

Η χρηματοδότηση που ήρθε ως ''μάννα εξ'ουρανού''

Η νέα χρηματοδότηση θα τεθεί στην υπηρεσίατων αναπτυξιακών σχεδίων της εταιρείας: «Θα τριπλασιάσουμε την ομάδα R&D (Ερευνας & Ανάπτυξης) για να επιταχύνουμε την ανάπτυξη των προϊόντων και θα επενδύσουμε κι άλλο στα δίκτυα μάρκετινγκ και πωλήσεων ώστε να αποκτήσουμε πρόσβαση σε ευρύτερο ακροατήριο». Το ακροατήριο αυτό, δυνητικά, είναι τεράστιο - μόνο στις ΗΠΑ υπάρχουν 22 εκατ. μικρομεσαίες επιχειρήσεις (με λιγότερους από 500 εργαζόμενους).

Η εταιρεία και η Ελλάδα

Από τις μέρες που έγραφε το «Drachma Start-up»ο Μωραϊτάκης, έχουν συμβεί πολλά. Η εταιρεία έχει ανοίξει τα φτερά της και το εγχώριο οικοσύστημα των start-ups έχει να επιδείξει ελπιδοφόρα δείγματα γραφής. Στο επίκεντρο του οικοσυστήματος είναι η διαφορετική επιχειρηματική φιλοσοφία που πρεσβεύουν οι επιχειρηματίες του χώρου.

Οπως αναφέρει στην «Κ» ο Μάρκος Βερέμης, επικεφαλής της Upstream, από τις τάξεις της οποίας προέκυψαν η Workable, η Persado και άλλες εταιρείες: «Οταν οι υπάλληλοι είναι μέτοχοι, είναι τελείως διαφορετική η νοοτροπία τους. Αυτό κάνει καλό στην εταιρεία όπου δουλεύουν, αλλά τους προετοιμάζει για να χτίσουν και κάτι δικό τους».

Ωστόσο, η ίδια η χώρα έχει προοδεύσει ελάχιστα στην ίδια περίοδο. Μάλιστα προ τριών μηνών βρέθηκε πιο κοντά από ποτέ στο Grexit. Ο νέος σε ηλικία, αν όχι αναγκαστικά σε ιδέες, πρωθυπουργός έχει θέσει ως προτεραιότητα την αναστροφή της «διαρροής εγκεφάλων» και, τελευταίως, μιλά και για τη σημασία στήριξης των start-ups. Ρωτήσαμε τον Μωραϊτάκη τι χρειάζεται ώστε να έχουν νόημα αυτοί οι στόχοι.

«Πολιτική και οικονομική σταθερότητα» απαντά. «Οι start-ups δεν χρειάζονται άμεση βοήθεια και δεν περιμένουν ότι τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας θα διορθωθούν εν μία νυκτί. Ωστόσο, η ακραία αβεβαιότητα καθιστά ανέφικτη την προσέλκυση στελεχών πίσω στη χώρα. Εμείς το έχουμε κάνει αυτό. Από το περασμένο καλοκαίρι όμως, όσοι θα μπορούσαν να επιστρέψουν έχουν αντίληψη του αυξημένου κινδύνου. Είναι πιο πιθανό να περιμένουν ώσπου τα πράγματα να σταθεροποιηθούν».

 Η όπερα του Μπιζέ, διέφυγε από τους στενόμακρους τοίχους της αίθουσας και πλημμύρισε το κτίριο. Ανοίγοντας την πόρτα είδα μία νεαρή γυναίκα να ξεδιπλώνει τις φωνητικές τις αρετές μπροστά σε μία ομάδα έκθαμβων φοιτητών του τρίτου έτους, οι οποίοι την παρακολουθούσαν ελαφρώς... μουδιασμένοι.

Η αρχή έγινε μετά από την ιδέα που είχε ο καθηγητής του τμήματος Χημικών Μηχανικών, Μάρκος Ασσαέλ. Σκέφτηκε να "στήσει"έναν εικονικό καυγά με πρωταγωνίστρια τη μέτζο σοπράνο, Κασσάνδρα Δημοπούλου με σκοπό να κάνει πιο ενδιαφέρον το μάθημα της χημικής μηχανικής.

"Δύο ήταν οι λόγοι που σκέφτηκα να κάνω κάτι τέτοιο.Αρχικά θυμήθηκα όταν ήρθε ο γιος μου πριν απο 4-5 χρόνια στο μάθημα. Αφού παρακολούθησε, μου έστειλε ένα sms και μου είπε: "μακάρι να έχω κάποια μέρα καθηγητές σαν εσένα για να με εμπνέύσουν". Αυτή για 'μένα ήταν η καλύτερη δυνατή επιβράβευση", λέει ο Μάρκος Ασσαέλ στο news.gr και τον Γιώργο Λαμπίρη.

Mε την πρωταγωνίστρια του τηλεφωνικού διαπληκτισμούγνωρίστηκε πριν από ένα χρόνο σε ένα μπαρ της Θεσσαλονίκης. Κι αυτός ήταν ο δεύτερος λόγος που τον οδήγησε στην ευρηματική... ανατροπή μίας αυστηρής πανεπιστημιακής παράδοσης. "Είχαμε πάει με παρέα για ποτό. Τότε είδα την Κασσάνδρα να κυκλοφορεί ανάμεσα στα τραπέζια και να τραγουδάει Κάρμεν. Το σκηνικό που αντίκρισα μου θύμισε την εποχή που είχε κυκλοφορήσει η Κάρμεν. Κάτι ατμοσφαιρικά μοναδικό", εξηγεί ο Μάρκος Ασσαέλ.

"Αμέσως σκέφτηκα πώς θα μπορούσα να φέρω την Κάρμεν μέσα στην τάξη, δεδομένου ότι γνώρισα την Κασσάνδρα και πλέον διατηρούμε φιλική σχέση. Μάλιστα, είχε πει και στον άνδρα της, Φίλιππο Μοδινό, αν θα ήθελε κι εκείνος να συμμετάσχει στο σκετς μέσα στην τάξη".

Τα αρχικά τους σχέδια όμως, ανατράπηκαν στη συνέχεια, όπως λέει ο ίδιος.

"Αυτό που είχαμε σκεφτεί ήταν να βρίσκονταικαι οι δύο στο αμφιθέατρο και να κάνουν ότι μαλώνουν. Ωστόσο, την τελευταία στιγμή ο Μοδινος δεν μπορούσε να παραστεί και επομένως έπρεπε να... επανασχεδιάσουμε το πώς ακριβώς θα στήναμε αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Η Κασσάνδρα ήταν εκείνη που μου έλυσε τα χέρια, καθώς αποφάσισε να αυτοσχεδιάσει. Έτσι, όταν την άκουσα να φωνάζει στο τηλέφωνο μέσα στην αίθουσα, νόμιζα ότι μιλούσε πραγματικά σε κάποιον".

Οι φοιτητές, βλέποντας ξαφνικά μία γυναίκα να τσακώνεται, και στη συνέχεια να άδει την Κάρμεν, σάστισαν.

"Στην αρχή δεν ήξεραν τι γίνεταικαι αν πρόκειται απλά για μία τρελή που δεν ξέρει τι της γίνεται. Κοιτούσαν εμένα, χωρίς να γυρίσουν το βλέμμα τους προς την Κασσάνδρα, καθώς ήταν το πρώτο μάθημα χημικής μηχανικής μαζί μου και υπήρχε μία φυσιολογική συστολή. Όταν κατάλαβαν τι γίνεται, ακολούθησε ένα πολύ έντονο χειροκρότημα", περιγράφει ο Μάρκος Ασσαέλ.

Η επιτυχία που είχε η συγκεκριμένη κίνηση καταγράφεται στον αριθμό των θεατών που έχουν δει μέχρι στιγμής το βίντεο στο youtube. Η ανταπόκριση ήταν τόσο μεγάλη, που μέσα σε μόλις πέντε ημέρες ξεπέρασε τα 80.000 "χτυπήματα".

Σε σημείο μάλιστα που οι φοιτητές έψαχναν - μετά το... περιστατικό -να βρουν μία θέση στη γεμάτη αίθουσα για να παρακολουθήσουν το μάθημά.

Ο Μάρκος Ασσαέλ διατηρεί πολύ καλές σχέσειςμε τους φοιτητές του, όπως λέει ο ίδιος. "Είναι κάτι διαφορετικό αυτό που συνέβη. Συνήθως μπαίνουμε σε μία τάξη και αρχίζουμε, παραδίδοντας ένα ψυχρό μάθημα. Τις περισσότερες φορές μάλιστα, οι περισσότεροι έχουν πολύ αρνητική εικόνα για τα ελληνικά πανεπιστήμια. Ότι κατακλύζονται από σκουπίδια και κυριαρχούν οι καταλήψεις. Δεν είναι μόνο έτσι όμως... Το Αριστοτέλειο είναι μία ολόκληρη κοινωνία με περισσότερα από 100.000 άτομα. Επομένως υπάρχουν και τα καλά και τα άσχημα".

Όταν τον ρωτάμε εάν οι φοιτητές του τον αποκαλούν με το μικρό του όνομα απαντάει:"Σπούδασα στην Αγγλία και όλοι εκεί σε φωνάζουν με το μικρό σου. Στην Ελλάδα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Συνήθως με φωνάζουν 'κύριε καθηγητά'. Στην Ελλάδα είναι πιο δύσκολο να αποκαλείς κάποιον με το μικρό του όνομα. Γιατί είναι πολύ εύκολο να εξελιχθεί σε "άντε ρε μαλ....!". Και επειδή δεν μιλάω έτσι, δεν θα ήθελα να μου μιλάνε έτσι. Δεν είναι ξεκάθαρη άλλωστε η διαχωριστική αυτή γραμμή", λέει ο Μάρκος Ασσαέλ.

Ο κ. Παράσχης τιμήθηκε από τους ειδικούς του κλάδου, στα 2015 CAPA Aviation Awards for Excellence, για την προσωπική "σφραγίδα"του στο αεροδρόμιο της Αθήνας, αλλά και τη διαχρονική συμβολή του στο χώρο των αερομεταφορών και στη διαδρομή των διεθνών αεροδρομίων.

Είναι ο πρώτος CEO αεροδρομίου που ξεχώρισε η ανεξάρτητη επιτροπήεμπειρογνωμόνων στην 13χρονη ιστορία του θεσμού, με κριτήριο το προσωπικό αποτύπωμα στο χώρο, την πρωτοπόρο στρατηγική σκέψη και την εισαγωγή καινοτόμων προσεγγίσεων που "έκαναν τη διαφορά"στο διαρκώς μεταβαλλόμενο και εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον των παγκόσμιων αερομεταφορών.

Αξίζει να αναφερθεί ότι, για πρώτη φορά με την διάκριση αυτή βραβεύεται εκπρόσωπος του χώρου των αεροδρομίων, στο πλαίσιο του Συνεδρίου του διεθνούς φορέα ανάλυσης και κλαδικής πληροφόρησης των παγκόσμιων αερομεταφορών "CAPA Centre for Aviation". "Η βράβευση του Έλληνα CEO είναι μια πολύ ουσιαστική αναγνώριση από τον κλάδο για την εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία του αεροδρομίου της Αθήνας σε μια μακρόχρονη συγκυρία ανατροπών και δυσχερειών σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο, κυρίως χάρη στη σύλληψη και την εφαρμογή στρατηγικών που άνοιξαν νέους δρόμους και αποτέλεσαν πρότυπο προς υιοθέτηση στον ευρύτερο αεροδρομιακό χώρο"αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.

Με αφορμή τη βράβευσή του, ο CEO του ΔΑΑ Γ. Παράσχης,δήλωσε, μεταξύ άλλων: «Η αναγνώριση αυτή αποδεικνύει ότι, ακόμη και κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, μια εταιρεία με τη σωστή διακυβέρνηση και τη δέσμευση μιας ικανής και προσηλωμένης ομάδας ανθρώπων, μπορεί να επιτύχει εξαιρετικά αποτελέσματα. Είναι πραγματικά μεγάλη η ικανοποίηση να αναγνωρίζεται και στο εξωτερικό η δουλειά μας και να ξεχωρίζει το αεροδρόμιο της Αθήνας ως πρότυπο και υπόδειγμα για την εφαρμογή καινοτόμων προσεγγίσεων και πρωτοποριακών πρακτικών σε παγκόσμιο επίπεδο. Το βραβείο αυτό ανήκει στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών και στους 13.000 εργαζόμενους στους 300 δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς και εταιρείες, που συνυπάρχουν στην κοινότητα του αεροδρομίου μας".